چندسال است که روند ایجاد رستورانت‌ها در هرات افزایش یافته است. تا جایی‌که برخی کوچه‌ها میزبان سه تا چهار رستورانت است و اتفاقاً همه‌ی آن‌ها روزهای پر رونقی را تجربه می‌کنند.

با این ذهنیت گزارش را آغاز کردم که شهروندان یا سرمایه‌ی شان زیاد شده که می‌خواهند مثل برج‌سازی در هرات، ساخت رستورانت را هم عرف سازند، یا این‌که این صنعت واقعاً نان و آب فراوانی دارد!

اما همانند خیلی از خبرهای دیگر، همین‌که پای صحبت رستورانت‌داران نشستم، گویا زیاد خوشبین بودم؛ اما واقعاً پول هنگفتی در کار نیست. آنها بیشتر شاکی بودند که حتی به مقدار مصرف روزانه‌ی شان کمایی یا درآمد ندارند.

به گفته‌ی رستورانت‌داران، نه آن‌قدر امنیت است که بتوانند تا نیمه‌های شب میزبانی کنند نه اوضاع مالی مردم آن‌قدر خوب است که بتوانند پول بیشتری بدست آورند.

بااین وصف؛ خلاقیت و نوآوری برخی از رستورانت‌ها برای جذب مشتری، خود بر داغی این بازار افزوده است.

پس چه انگیزه‌ای نوید ادامه‌ی کار را برای رستورانت داران می‌دهد؟ این پرسش را مشتریان چنین پاسخ می‌دهند.

“گرامی‌داشت از سالروز تولد دوستان، پذیرایی مناسب رستورانت‌داران، محل مناسب برای گفتگو با دوستان و هم‌صنفیان و محل مناسب برای پذیرایی از مهمان باعث می‌شود که مشتریان به رستورانت مراجعه نمایند”.

ساده‌ترین رستورانت‌ها روزانه در هرات به‌طور میانگین میزبان ۲۰۰-۳۰۰ مشتری و رستورانت‌های عصری‌تر ؛ گراف مشتری‌های شان به سقف یک تا دوهزار می‌رسد.

با یک نگاه سطحی می‌توان متوجه شد که بیشتر این مشتری‌ها را بانوان تشکیل می‌دهند. اما به نظر می‌رسد غذاهای ایده‌آل و تازه، بخش کوچکی از انگیزه‌ی آمدن بانوان به رستورانت را تشکیل می‌دهد بلکه بیشتر بانوان بخاطر شانه‌خالی کردن از زحمت آشپزی، به رستورانت می‌آیند.

در میدان رقابت رستورانت‌ها در هرات، رستورانت‌هایی هم هستند که تنها برای بانوان خدمات ارائه می‌کنند؛ هر چند تعداد شان به انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسد اما همین تعداد محدود توانسته رضایت مشتری‌های بانو را کسب کند.

با همه‌ی این‌ها اما؛ گویا اقتصاد خانواده‌ها نیست که تغییر یافته است، بلکه آن‌چه متأثر شده است، ذهنیت خانواده‌ها و بیشتر مردان جامعه است.