هرات و سیاست عنوان نشستی‌ست که امروز دور دوم آن از سوی انستیتیوت مطالعات استراتیژیک افغانستان در هرات برگزار شد.

در این نشست برخی از اعضای کابینه و شماری از نویسندگان، استادان دانشگاه و افراد با نفوذ ولایت هرات حضور داشتند که بحث اصلی‌شان بر روی رابطه هرات با سیاست می‌چرخید.

داوود مرادیان برگزار کننده نشست هرات و سیاست، آن‌را جرقه‌یی برای ایجاد فضای گفت‌وگو میان نخبگان هرات برای ارتقای سیاسی این ولایت می‌داند.

وی گفت «هدف اصلی این نشست‌ها، ایجاد گفتگوی بین‌هراتی است که کوشش این است تا دلایل انزوای سیاسی هرات شناسایی شده و از دل گفت‌وگوها، راهکارهایی برای ارتقای سیاسی ولایت هرات بدست بیاوریم».

آقای مرادیان حضور سیاسی حوزه غرب در مرکز(کابل) را ضعیف می‌داند و می‌گوید نشانه‌ها از عدم توجه به توسعه سیاسی این حوزه حکایت دارند و همین باعث شده است که بودجه کم‌تری به حوزه غرب اختصاص یابد.

علی‌احمد عثمانی وزیر انرژی و آب کشور نیز سهم حوزه غرب در سیاست را کم‌رنگ توصیف می‌کند. به‌باور وی این مسئله دلایل متعددی دارد، از اختلافات درونی هراتیان گرفته تا نگاه تبعیض آمیز مرکز به‌غرب کشور.

مسئله‌ی که همواره درباره‌ی رابطه هرات با سیاست، قدرت و دولت‌داری در گفت‌وگوهای متعددی بیان شده است، سهم ندادن و عدم استفاده از کدرهای هراتی در حکومت است.

حبیب‌الرحمان پدرام عضو شورای ولایتی هرات باورمند به‌سهم ندادن کدرهای هراتی در دولت‌داری است و دلیل آن‌را فقدان یک چهره‌ی کاریزماتیک شامل قدرت در هرات می‌داند.

وی گفت «ثروت و قدرت کشور میان معدودی از افراد تقسیم شده اند که هر کدام از این اشخاص؛ از ناحیه جغرافیایی مشخص است، اما متأسفانه هرات چنین شخص کاریزماتیک را ندارد که از هرات در حوزه‌های گوناگون نمایندگی نماید».

محروم بودن حوزه غرب و به‌ویژه ولایت هرات از سهم قدرت و ثروت در کشور، از چندین سال بدینسو جریان داشته است، مسئله‌یی که به‌باور برخی از آگاهان؛ مسیر توسعه در کشور را به‌مشکل مواجه کرده است.

به‌باور سهیلا عرفانی استاد دانشگاه، برای رسیدن به توسعه‌ی پایدار؛ باید حکومت از کدرها و پتانسیل‌های موجود در هرات و سایر حوزه‌ها استفاده بهینه نماید. به گفته خانم عرفانی این موضوع می‌تواند برای منافع ملی کشور سودمند باشد.

گفت‌وگوها در مورد هرات و سیاست در حالی برگزار می‌شود که از مدتی بدینسو برخی از رهبران قومی و برخی سیاست‌مداران حکومت را بر عدم توجه به انکشاف متوازن و تمرکزگرایی متهم می‌کنند.