هرات شهری با صدها آبده‎ی تاریخی، اما دریغ از راهنمای کافی برای گردشگران می‎باشد.

بیش از هفت صد بنا و مکان باستانی در هرات است که تنها سه نفر برای راهنمایی آن وجود دارد.

قلعه تاریخی اختیارالدین تنها بنای‌است که راهنمای دایمی برای گردشگران دارد.

توریست‎ها بیشتر جذب آبداتی می‌‎شوند که جاذبه‎ی توریستی داشته و خدماتی برای ارائه داشته باشد.

اما گویا تخریب برخی بناها و شامل نشدن‌شان در لیست بناهای توریزم از یک‌سو و کم‎بود بودجه از سوی دیگر عاملی شده تا راهنمای کافی هم استخدام نشود.

وحید احمد سلطانی، آمر گردشگری ریاست اطلاعات و فرهنگ هرات می‏گوید: “سقف بودجه و تعداد افرادی که مربوط به این بخش است، ناچیز می‎باشد، هنوز آبده‎های تاریخی آماده‏ای بهره‎برداری نیست و نیاز به بازسازی دارند”.

کم‌بود راهنمای گردشگری ضایعه‌ی بس بزرگی را بر پیکره ی صنعت توریزم  هرات وارد کرده است.

تا جایی‌که در مواقعی‌ای گردشگران به‌خاطر نبود راهنمای گردشگری از آن دل‎سرد شده‎اند. اما بدتر از آن نا امنی است.

آن‎گونه که آقای سلطانی می‌گوید بسیاری از بناهای باستانی در ولسوالی‎هاست اما نا امنی سبب شده تا این آبدات هم‌چنان در پیله‎ی خود پنهان بمانند.

او می‎گوید: “او می‎گوید که باید بیشتر آبده‎های تاریخی که در ولسوالی‎ها قرار دارد باید معرفی شود، اگر ولسوالی نا امن باشد، ما نمی‎توانیم که آن‌‎را به ولسوالی گردشگری تبدیل نماییم و جذب توریزم وابسته به امنیت می‎باشد”.

گویا مشکل صنعت‌‎ گردشگری فراوان‎تر از آن است که به دروازه‎های چند اداره‎ی دولتی پایان یابد.

بخش خصوصی این بحران را سخت‎تر ساخته است، تا دل تان بخواهد در هر کوچه‎ای از شهر دکان‌هایی وجود دارند که با عنوان “ارایه خدمات توریستی” فعالیت می‎کنند.

تعداد شان به بیش از صد شرکت می‎رسد.

از این میان تنها چهار تا پنج تای آن قابلیت ارایه خدمات توریستی را دارند و متباقی تنها اسمش را یدک می‎کشند.

میر احمد بهره مدیر اداری یکی از انجمن‎های خصوصی گردشگری در هرات می‎گوید: “ما چند شرکت محدود داریم که برای سیاحان خارجی و داخلی خدمات درست ارائه می‎نمایند و دیگران چیزی برای خدمات ندارند و به لوحه دوکان‎شان خلاصه می‎شوند”.

در دنیای بیرون از افغانستان زمانی که یک  گردشگر قصد بازدید از بنای باستانی‎ای را دارد با استفاده از سایت‌های مشخص همان کشور اطلاعات کافی را به‎دست می‎آورد.

اما آقای بهره می‎گوید  وب‎سایت گردشگری و توریزم هرات چندان جامع نیست.

او می گوید نبود یک آدرس مشخص برای مراجعه‎ی  گردشگران، سبب شده تا افراد به‎گونه‎ی شخصی وارد عمل شوند و به گردشگران اطلاعات نادرستی ارائه کنند.

او می‎گوید: “پیش‎زمینه‎ی قوی وجود ندارد که از طریق وب‎سایت به گردشگران اطلاعات ارائه شود، در صورت نبود این فضا گردشگر مجبور می‎شود به فرد مراجعه نماید که او فرد بدون معلومات آگاهی نادرست را به گردشگر ارائه می‏کند”.

با تمام این‎ها حالا هنوز به اندازه‏ی کافی راهنمای گردشگری وجود ندارد.

موسسه‎ی “هلپ” که در راستای آموزش شغل و مهارت برای طیف‏های متفاوتی کار می‎کند در این اواخر برنامه‎ای را جهت آموزش راهنمای گردشگری روی دست گرفته است.

ذبیح‏الله منیب طاهری رئیس این مؤسسه می‏گوید آن‎ها با توجه به‎نیاز بازار کار این حرفه را برای آموزش انتخاب کرده‎اند.

او می‎گوید: “بر اساس تحقیقات که ما انجام داده‎ایم، نیاز است که در بخش گردشگری و هوتل‎داری فعالیت بیشتر شود و در سال ۲۰۱۷ صنف ویژه‎‏ای برای آموزش گردشگری ایجاد نماییم و قرار است به‎زودی برای ۲۰ نفر در بخش مدیریت هوتل‎داری و گردشگری ایجاد شود”.

صنعت توریزم یا گردشگری در برخی از کشورهای جهان منابع اصلی تأمین عواید را تشکیل می‌دهند.

این درحالی‎است که سال گذشته اداره‎ی اطلاعات و فرهنگ هرات از فروش تکت بازدید از اماکن تاریخی حدود یک و نیم میلیون افغانی به‎دست آورده است.

نسخه صوتی گزارش را در ذیل شنوا باشید