روزانه ده تا پانزده بیمار پشت دروازه‌های بخش ملاریا و لشمانیای شفاخانه حوزوی ولایت هرات، صف می‌کشند.

هرچند بخش ملاریا هر دو هفته تا یک‌ماه،  میزبان بیماران است. اما بخش لشمانیا بازار گرمی دارد.

فصل گرما زمان  اوج این دو بیماری‌است که تنها نقطه‌ی مشترک آن‌ها را شاید بشود نیش پشه عنوان کرد.

بیمارانی‌که در بخش لشمانیا مراجعه کرده‌اند بُروز آن‎را این‌گونه روایت می‌کنند: “بچه ما سه ونیم ساله است و ما تمام جای رفتیم و آخر در شفاخانه حوزوی آمدیم و به ما گفتند که بچه تان دچار دانۀ سالوس می‌باشد”.

هرچند سال گذشته هیچ موردی از واقعه‌ی مبتلا به ملاریا ثبت اداره‌ی صحت عامه هرات نشده‌است.

اما محمد امین خاموش مسؤل پروگرام ولایتی کنترول ملاریا و لشمانیا در صحت عامه می‌گوید هفت ولسوالی هنوز زیر تهدید این بیماری قرار دارد.

او می‎گوید: “هفت ولسوالی است که در گروپ دوم قرار دارد، یعنی به این معنی که خطرناک است، اما پرخطر نمی‌باشد که شامل ولسوالی‌های انجیل، گذره، پشتون زرغون، اوبه، کشک‌ کهنه، رباط سنگی و کرخ می‌باشد که در این ولسوالی‌ها علاوه بر اینکه این خدمات ملاریا را انجام می‌دهیم، ما برای خانم‎های باردار از طریق مراکز صحی، پشه‌خانه توزیع می‌نماییم”.

با توجه به کاهش چشم‌گیر بیماری ملاریا، حالا تنها لشمانیا است که به شهروندان آسیب می‌رساند.

این بیماری که نشان زخم آن تا آخر عمر با انسان باقی می‌ماند، در سال گذشته ۱۷۷۴ واقعه‌ی مبتلا به بیماری لشمانیا ثبت شده‌است.

در حال حاضر بیش از ۱۰۰ مرکز درمانی و تشخیص برای بیماری ملاریا و لشمانیا در شهر و ولسوالی‌های هرات وجود دارد.

آقای خاموش می‌گوید با توجه به نبود داروی لشمانیا در ولسوالی‌ها باشندگان مجبور هستند برای خرید دارو به مرکز مراجعه کنند.

او می‌گوید: “مرکز هم با کمبود داروی لشمانیا مواجه است و کسانی‎که استطاعت مالی داشته باشند، دارو را تهیه می‎کنند و ما در قسمت تشخیص و داکتر آن کمک می‎نماییم و به این خاطر برای مریضان بی‌بضاعت توزیع می‎نماییم”.

بیماری لشمانیا در شکل احشایی و جلدی وجود دارد که نوع احشایی آن به‌دلیل وجود در درون بدن بیمار خطر مرگ‌را به‌همراه دارد.

آقای خاموش استفاده از پشه‌خانه و پرهیز از درمان خودسرانه را بهترین راه مهار بیماری لشمانیا عنوان می‌کند.

او می‎گوید: “در وقت از پشه‎خانه استفاده شود و محل تکثر پشه‎ها از بین برده شود که این امر کمک کننده می‌باشد”.

شیندند، غوریان، زنده‎جان، ادرسکن، کهسان، انجیل و گذره از جمله مناطقی‌است که بیشتر زیر تهدید بیماری لشمانیا قرار دارند.

اما ولسوالی‌های چشت و اوبه به‌دلیل بالاتر بودن از سطح بحر آمار کمتری دارند.