هرچند گفتگو های صلح و تاریخ دقیق آن هنوز مشخص نیست، اما شمار زیادی از افراد نگران نتیجه این مذاکرات هستند.

مذاکرتی که آغاز شدن و نشدن آن هردو خوشبینی و هراس را به دنبال دارد؛ از یک سو امید صلح و از سوی دیگر محدودیت فعالیت های شهروندان پس از مذاکرات با طالبان به یک نگرانی بزرگ تبدیل شده است.

نیروهای امنیتی زن، که از هژده سال تا اکنون در صفوف نیروهای پولیس و ارتش کار می کنند، نگرانند که در صورت به نتیجه رسیدن مذاکرات، شاهد حذف این بخش از بدنه ی نظام باشند.

آنان می گویند که نمی توانند پس از چندین سال فعالیت، از شغل شان دست بکشند.

یکی از این زنان خانم حسینی است که بیش از ۱۶ سال از عمرش را صرف انجام وظیفه در بخش صفوف پولیس هرات کرده است.

خانم حسینی اکنون توانسته پس از سالها تلاش و مبارزه با چالش های اجتماعی و سنتی، در بخش مدیریت حقوق بشر فرماندهی پلیس هرات کار کند.

می گوید در روز های نخست کارش، حضور پولیس زن در اجتماع غیر قابل پذیرش بود و خانواده و اقوام اش با او مخالفت میکردند؛ اما حالا با حضور رسانه ها و برنامه های تشویقی دولت، دیدگاه مردم نیز تغییر کرده است.

اما برای خانم حسینی و دیگرپولیس های زن در افغانستان، تنها نگرانی چالش های اجتماعی نیست؛ آغاز مذاکرات، نتیجه مذاکرات صلح با طالبان و ترس حذف شدن از حضور در چوکات پولیس پس از به نتیجه رسیدن مذاکرات و از دست دادن دستاورد های چندین ساله، آنها را نگران کرده است.

نجیبه علیزاده، یکی دیگر از زنان پولیس در هرات نیز می گوید که شفاف نبودن روند گفتگو های صلح او را نگران کرده است.

خانم علیزاده میگوید که اگر نتایج گفتگو ها منجر به صلح شود و برای فعالیت زنان محدودیت ایجاد کند و آنان را از اجتماع حذف کند، برای او قابل پذیرش نیست.

این نگرانی ها در حالی اوج میگیرد که در سالهای اخیر از سوی دولت، بست هایی ویژه ی بانوان، در چوکات نیروهای پولیس در نظر گرفته شده است.

فرماندهی هرات می گوید که حتا زنان توانسته اند در این ولایت بست های عمومی را نیز بدست آورند.

عبیدالله نورزی، فرمانده امنیه هرات می گوید که توانایی و شمار پلیس زن در این ولایت افزایش یافته است و درحال حاضر تنها در چوکات پولیس این ولایت، حدود ۳۰ زن فعالیت می کند.

دولت طی سالهای گذشته بر افزایش کمی و کیفی نیروهای پولیس زن ظرفیت سازی کرده و انتظار دارد که تا دو سال دیگر، ۳۰ درصد نیروهای امنیتی زنان باشند.

کارشناسان نظامی می گویند که گفتگو های صلح و آزادی زندانیان و درآینده نتیجه این مذاکرات، اگر سایه سیاه بر زندگی عادی زنان داشته باشد، نه تنها زنان بل تمام افراد سرنوشت بدی را خواهند داشت.

غلام حسن مجروح، آگاه امورنظامی می گوید که این موضوعات قبل از توافقنامه صلح آمریکا و طالبان باید مورد توجه قرار میگرفت.

حضور زنان در تمام بخش ها و دستاورد های دهه گذشته، شمار زیاد از فعالان مدنی را واداشته تا  برای برجسته ساختن خواسته های این قشر؛ دراین روزها به حمایت از نیروهای امنیتی زن، همایش هایی را برگزار کنند.

فعالان حقوق زن درگذشته نیز بارها نسبت به آینده زنان در مذاکرات صلح ابراز نگرانی کرده اند؛ مذاکراتی که هنوز تاریخ آغاز آن مشخص نیست و هنوز جنجال ها بر سر رهایی زندانیان دو طرف ادامه دارد.

گزارشگر: فایزه ابراهیمی