با وجود بالا رفتن سطح تحصیلی افراد و بازتر شدن ذهینت‌های فکری مردم، بازهم حرفه عکاسی و فیلم‌برداری هم‌چنان شغلی جنیست زده و فقط برای مردان شمرده می‌شود.

با این حال درون شهر تابلوی آتلیه‌ای به نام یک بانو به چشم می‌خورد.

اتاق کوچکی با دیوارهای سرخ رنگ محل فعالیت دختری است که رو به روی دروازه، پشت کامپیوتر نشسته است.

وی خودش را فرحناز نوری معرفی کرد. لبخندش حس رضایتمندی از کارش را می‌رساند و نقابی که تا زیر چشمانش کشیده بود گویای ترسش!

با این همه یازده ماه است که وارد شغل عکاسی شده و برایش آتلیه‌ای در یکی از نقاط مزدحم هرات باز کرده است.

او انگیزه کارش را این‌گونه بیان می‌کند:

«چند سال قبل بود که با چند دختری مواجه شدم که شوهران شان اجازه عکس گرفتن در عکاسی مردانه را نمی‌دادند و برخی‌های دیگر حدود دوازده سال از عروسی شان می‌گذرد و تاکنون فیلم عروسی شان را ندیده اند، به همین خاطر تصمیم گرفتم برای خانم‌ها سهولت ایجاد نمایم».

فرحناز از میان هشت خواهر، بزرگ‌ترین فرزند خانواده است.

او از کوچکی به هنر و گرافیک علاقه‌مندی خاص داشت اما فقر اقتصادی که دامن‌گیر او و خانواده‌اش بود، مانع از این شد تا آموزش فنون ابتدایی هنر و گرافیک را در جایی فرا گیرد و به جز چند سمینار، باقی دانش او در زمینه هنر، خود آموخته است.

او می‌گوید:

«به خاطر فقر اقتصادی به کمپیوتر دسترسی نداشتم تا اینکه پدرم در صنف هشتم برایم کمپیوتر گرفت و تنها برنامه فوتوشاپ را حدود یک‌ماه آموزش دیدم و سایر برنامه‌ها را پیش خود آموخته‌ام».

او می‌گوید چون شماره‌اش روی درب دوکانش نوشته‌ست، همواره مزاحمت‌های تلفنی زیادی توأم با حرف‌های ناسزا دارد و حتا دوستانش گاهی وی را به تمسخر می‌گیرند.

وی می‌گوید:

«برخی از هم‌صنفیانم که از حقوق فارغ شده اند، برخی اوقات به تمسخر می‌گویند که شما فارغ‌التحصیل رشته حقوق هستید چرا عکاسی می‌کنید».

باور مان به جنسیت زدگی شماری از مشاغل از آن‌جا قوی‌تر می‌شود که می‌بینیم در بین مردم کم‌تر کسی وجود دارد که آگاهی از آتلیه عکاسی زنانه با مدیریت یک زن را داشته باشد.

مردم می‌گویند وجود همچین مکانی می‌تواند سهولت بزرگی در کشور سنتی‌ای مثل افغانستان باشد.

آنان می‌گویند:

«این اقدام برای خانم‌ها سهولت را ایجاد می‎‌نماید و آزاد و بدون هیچ نوع محدویت می‌توانند عکس مورد علاقه خویش را بگیرند».

با این همه باور کارشناسان امور اجتماعی بر این است که این تقسیم بندی مشاغل از دیر زمان وجود داشته است.

علی احمد کاوه می‌گوید؛ بیشتر مشاغلی که با قدرت و منابع مالی زیاد ارتباط تنگاتنگی دارد، مردانه تلقی می‌شود.

علی احمد کاوه استاد جامعه شناسی دانشگاه هرات می‌گوید؛ تغییر این ذهنیت نیاز به زمان طولانی دارد که موضوعات کلی‌ای را در بر می‌گیرد، زیرا وجود این دیدگاه‌ها نسبت به زنان به سالیان متمادی گذشته بر می‌گردد.

با این حال فرحناز نوری می‌گوید آرزوهای بزرگ‌تری دارد و دوست دارد کارش تنها به باز کردن همین آتلیه ختم نشده بلکه در آینده بتواند مرکزی را برای مطالعه بانوان نیز بازگشایی کند.

او می‌گوید هدفش فقط به وجود آوردن سهولیت برای مردم بوده و چیزی جز حمایت از مردمش توقعی ندارد.