در گزارش سازمان عفو بین‎اللمل مربوط به افغانستان آمده است که ادامه و تشدید درگیری مسلحانه داخلی باعث نقض گستردۀ حقوق بشر شده است و در جریان این درگیری‎ها، هزاران غیر نظامی کشته، زخمی و یا بی‎جا شده و هزاران تن دیگر به دلیل نا امنی و از آموزش، بهداشت و سایر خدمات اجتماعی محروم مانده اند.

به گفته عفو بین‌الملل، بیشترین تلفات غیرنظامی ناشی از فعالیت گروه‌های شورشی بوده اما نیروهای دولتی نیز در مواردی مرتکب قتل یا زخمی کردن غیرنظامیان شده‌اند. گروه‌های شورشی همچنین به طور گسترده از کودکان به عنوان نفرات نظامی استفاده کرده اند.

در حال حاضر، شمار بیجاشدگان داخلی در افغانستان حدود یک میلیون و چهارصدهزار تن تخمین زده شده است، در حالیکه حدود دو میلیون و ششصد هزار شهروند افغانستان هم به شکل پناهجو در خارج زندگی می‌کنند.

در سال گذشته، خشونت علیه زنان و دختران از جمله قتل و شلاق زدن آنان ادامه داشت و ماموران دولتی و غیر دولتی به تهدید فعالان حقوق بشر از جمله روزنامه‌نگاران مدافع حقوق زنان ادامه دادند. دادگاه‌ها هم به صدور و اجرای احکام اعدام، آن‎هم غالبا در پی محاکمات غیر منصفانه مبادرت ورزیدند.

عفو بین‌المل گفته است که به گزارش منابع سازمان ملل، در نه ماه اول سال ۲۰۱۶ بیش از هشت هزار و سه‌صد غیرنظامی کشته یا زخمی شدند و در مواردی که نیروهای دولتی مسئول بدرفتاری یا آسیب به غیرنظامیان بودند، گاه مراجع دولتی از رسیدگی به این موارد خودداری ورزیدند.

به گفته منابع سازمان ملل، حدود ۶۰ درصد از تلفات غیرنظامی در سال گذشته توسط طالبان و سایر گروه‌های شورشی صورت گرفت. این گروه‌ها در چند مورد، افرادی را به خاطر مخالفت با خود به قتل رساندند.

در بخش مربوط به “انتقام از زنان و دختران” این گزارش می‌نویسد که قوه قضائیه افغانستان گفته است که در هشت ماه اول سال گذشته، بیش از ۳۷۰۰ مورد خشونت علیه زنان و دختران گزارش شد و کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نیز از هزاران مورد خشونت در شش ماه اول همان سال خبر داده است.

عفو بین‌الملل وضعیت بیجاشدگان داخلی و خارجی را نیز ناگوار توصیف کرده و گفته است که شرایط کنونی افغانستان به نحوی است که باعث نگرانی در مورد ادامه این روند می‌شود.

در سال گذشته، مدافعان حقوق بشر به خصوص فعالان حقوق زنان در معرض فشار به ویژه از سوی گروه طالبان قرار داشتند.

در مورد آزادی بیان، عفو بین‌الملل می‌گوید که پس از سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱، محدودیت شدید رسانه‌ای در افغانستان تعدیل بسیار یافت اما رسانه‌ها همچنان با فشار و حتی ارعاب و خشونت روبرو هستند. در ماه ژانویه، یک اتوبوس حامل کارمندان یک شبکه تلویزیونی خصوصی هدف حمله انتحاری قرار گرفت که هفت کشته و تعدادی زخمی برجای گذاشت. گروه طالبان مسئولیت این حمله را برعهده گرفت.

همچنین، گروه‌های مسلح از جمله طالبان به ربودن، قتل و شکنجه مخالفان و منتقدان خود ادامه دادند و در مواردی، با توسل به احکام “دادگاه‌های شرعی” به اعدام و شلاق زدن محکومان حتی در ملاء عام مبادرت ورزیدند.