هجوم موج بزرگی کالاها و اجناس از کشورهای همسایه سبب شده تا کم کم  فرهنگ استفاده از لباس‌های محلی، به فراموشی سپرده شود و جای خود را به لباس‌های فرنگی و خارجی بدهد. در گذشته بانوان هراتی از پیراهن‎‌های کمرچین بلند، تنبان و چادر استفاده می‎کردند و مردان از پیراهن، تنبان،  چپن‎های دست دوزی شده، […]

هجوم موج بزرگی کالاها و اجناس از کشورهای همسایه سبب شده تا کم کم  فرهنگ استفاده از لباس‌های محلی، به فراموشی سپرده شود و جای خود را به لباس‌های فرنگی و خارجی بدهد.

در گذشته بانوان هراتی از پیراهن‎‌های کمرچین بلند، تنبان و چادر استفاده می‎کردند و مردان از پیراهن، تنبان،  چپن‎های دست دوزی شده، دستار، واسکت و کلاه پکول استفاده می‎کردند.

اما امروزه گرایش مردم به استفاده از لباس‎های محلی رنگ باخته و مارکیت‎ها و بازار مملو از کالاهای خارجی می‌باشد.

شهروندان بر این باورند که لباس‌های امروزی بهتر اند، چون‎‌‎که استفاده از لباس‌های محلی متکی به زمان و مکان خاصی است.

این شهروندان به این باور اند که لباس‎های محلی رسمیت ندارد و مربوط به یک مکان و زمان خاص است، گران‌قیمت و کم‌یافت است به این خاطر از لباس‎های خارجی که تیپ خوب‌تر دارد، استفاده می‎نماییم.

فروشنده گان لباس‌های محلی داد از کساد بازار می‌زنند و این ادعای گران بودن لباس‎های محلی را رد می‌کنند.

آنان بر این باور اند که عدم حمایت از این بخش و تبلیغات از لباس‌های محلی و سنتی سبب شده تا مردم بیشتر به لباس‌های خارجی گرایش پیدا کنند.

این فروشندگان می‎گویند “باور رایج این است که کالاهای خارجی بهتر است، در حالی‌که لباس‌های محلی، از نظر دیزاین و کیفیت به مراتب بهتر از لباس‌های وارداتی است”.

اما باید یاد آور شد  که امروزه دایره‌ی استفاده از لباس‌های محلی تنها به ولسوالی‌ها و روستاهای دور دست محدود شده است.

مسئولان اطلاعات و فرهنگ بر این باورند که گذر زمان در فرهنگ‌ها دگرگونی را  بوجود می آورد و تعامل فرهنگ‎ها و تقلید می‌تواند سبب پیشرفت فرهنگ یک کشور شود.

با وجودیکه حفظ ارزش‌ها و ترویج آن در جامعه بر دوش اداره اطلاعات و فرهنگ است، اما جاوید زرغام آمر فرهنگ و هنر اطلاعات و فرهنگ هرات می‌گوید که این اداره در ترویج فرهنگ محلی هیچ نقشی ندارد.

به گفته آقای جاوید؛ مردم به خواست خودش، لباس‎های خویش را انتخاب می‌نماید و دولت به اجبار لباس‌های محلی را بالای مردم تحمیل کرده نمی‌تواند”

اما آگاهان امور به این باور اند که عدم تبلیغات از لباس‌های محلی و سنتی، پخش سریال‌ها، پیروی بی رویه از مدل‌ها و عدم حمایت از صنایع دستی از جمله عواملی اند که پوشش لباس‌های محلی را کم رنگ ساخته اند.

این در حالیست که استفاده از لباس‌های محلی و سنتی در افغانستان تنها مختص به برگزاری نمایشگاه‌ها شده است، با این وصف شاید در سال‌های آینده کمتر کسی را یافت که با لباس‌های محلی این کشور آشنا باشد.

گزارش صوتی را از عاطفه علی‌زاده بشنوید.

دسته بندی: فرهنگی, گزارش‌ها, همه برچسب ها:

به اشتراک بگذارید :

مطلب قبل و بعد

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

- کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
- آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد