واردات انواع برنج از سایر کشورها، برنج‌های محلی را به حاشیه رانده است. صدری و لیلافر دو برنج مشهور هرات است.

اما واردات برنج از هند و پاکستان، کار را به‌جایی رسانده که شاید نسل امروز، حتی نام برنج‌های قدیم هرات را هم ندانند.

دکان‌داران مندوی می‌گویند واردات، مهم‌ترین علت بی‌بازاری محصولات داخلی است.

آنان می‌گویند: “واردات برنج از پاکستان و هند، باعث شده است که برنج‌های محلی از فروش بیفتد، اما امسال شایعه‌های پخش شد که برنج پاکستانی باعث مریضی می‌شود، این امر به فروش برنج‌های محلی کمک کرد”.

کاشت شالی و برداشت برنج، نیازمند آب فراوان است.

ولسوالی‌هایی چون گذره، اوبه، انجیل و پشتون‌زرغون که دارای آب فراوان هستند، بیشتر برنج تولید می‌کنند.

هم اکنون قیمت یک کیلو برنج صدری درجه یک، ۲۵۰ افغانی است.

دهقانان که حاصلات برنج‌شان را برای فروش به‌ مندوی می‌آورند می‌گویند، یکی از دلایل کم‌بود برنج صدری در بازار، کم‌بود آب برای مزارع شالی است.

با این اوصاف، اداره‌ی زراعت هرات به دنبال راهی برای افزایش تولیدات برنج است.

حمیدالله ناصری، مدیر عمومی ترویج اداره‌ی زراعت و آب‌‍یاری می‌گوید امسال ۱۲ هزار هکتار زمین زیر کشت شالی‌زار خواهد رفت که پیش‌بینی می‌شود میزان برداشت ۴۴ هزار متریک تن باشد.

او می‌گوید: “امکان دارد کشت برنح صدری باریک، بیش از ۲۵ فیصد نباشد، چون مرحله پروسس آن برای دهقان مشکل می‌باشد و به همین خاطر کمتر تولید می‌شود نسبت به‌سایر برنج‌ها”.

تنها ۲۵ درصد شالی‌زارهای هرات را برنج صدری تشکیل می‌دهد.

آقای ناصری با بیان این موضوع می‌گوید، اداره زراعت اکنون روی پلان هفت ساله‌ی افزایش تولیدات برنج کار می‌کند که در آینده نزدیک این برنامه عملی خواهد شد.

او می‌گوید: “ما در پلان داریم که در مدت هفت سال آینده، ۲۰ هزار هکتار زمین را تحت کشت برنج صدری قرار بدهیم و هم‌چنان روی مارکتینگ برنج کار می‌کنیم که دهاقین بتوانند محصولات خویش را بفروشند”.

طبق آمارها، در سال‌های گذشته بر اساس فراوانی آب، سطح کشت شالی در هرات به ۱۸ تا ۲۰ هزار هکتار می‌‍رسید؛ اما در سال ۹۴ و ۹۵ به علت مسدود شدن آب‌بندها، حاصلات شالی در هرات به ترتیب به ۳۵۰۰ و ۸۵۰۰ هکتار کاهش یافت. در ۹۴ برداشت برنج در هرات به ۱۲ هزار متریک تن و در سال ۹۵، ۳۰ هزار متریک تن رسیده بود. با این‌حال بر اساس برآورد‌ها، نیاز سالانه هرات صد متریک تن برنج عنوان شده است.