هرات با اکثریت مسلمان؛ شهریاست که در طول تاریخ در دل خود اقلیتهای مذهبی و دینی زیادی را جا داده است، یهودیان یکی از این اقلیتهای مذهبی بودهاند. یهودیان که در قدیم در شهر کُهنه هرات آنان را بهنام موساییها یعنی پیروان حضرت موسی میشناختند؛ زندگی میکردند و دست بهکار و بار زده بودند. قالیفروشی، […]
هرات با اکثریت مسلمان؛ شهریاست که در طول تاریخ در دل خود اقلیتهای مذهبی و دینی زیادی را جا داده است، یهودیان یکی از این اقلیتهای مذهبی بودهاند.
یهودیان که در قدیم در شهر کُهنه هرات آنان را بهنام موساییها یعنی پیروان حضرت موسی میشناختند؛ زندگی میکردند و دست بهکار و بار زده بودند.
قالیفروشی، کار و بار سنگهای قیمتی، تهیه ابریشم و رنگریزی از جمله پیشههایی بود که یهودیان در هرات انجام میدادند.
ریشسفیدان و بزرگانی که زمانی با یهودیان در شهر کُهنه هرات داد و ستد داشتند، روابط یهودیان و مسلمانان را اینگونه توصیف میکنند “مسلمانان با یهودیان داد و ستد داشتند و با همدیگر زندگی مسالمتآمیز داشتند و با هم همکاری داشتند”.
جاوید ضرغام آمر فرهنگی اداره اطلاعات و فرهنگ هرات با تأیید این گفتهها میگوید روابط یهودیان و مسلمانان در آنزمان بسیار حسنه بوده است.
او میگوید هرات یادگارهای زیادی از یهودیان را از جمله کنیسهها و حمامها در خود جا دادهاست.
او میگوید: “یهودیان بیشتر در شهر قدیم سکونت داشتند و با کشورهای مختلف ارتباط داشتند و رفت و آمد داشتند. در محلهای بنام موساییها سکونت داشتند و یک حمام داشتند که تا امروز باقی ماندهاست، معابد شان تاکنون نیز باقی میباشد”.
در پهلوی یکی از کنیسههای یهودیان ایستادهام، در محلهای با اکثریت مسلمان؛ کنیسهای که اکنون بهمسجدی به نام مسجد بلال مسما شده است.
این کنیسه و قبرستانی از یهودیان که در جنوب زیارت سلطان آقا و قبرستان مسلمانان واقع شدهاست، نشاندهنده مهرورزی پیروان این دو دین در گذشته است.
یکی از رأیزنیهای فرهنگیان این است که چرا این کنیسهها را بهمسجد و مکتب تبدیل کردهاند؟
جواب آقای ضرغام به این مسئله اینگونه است “آنان زمانیکه رفتند برخی از معابد خویش را به حج و اوقاف وقف کردند و حج و اوقاف از آن بهعنوان عبادتگاه استفاده مینماید که نمونه آن مسجد بلال میباشد و کنیسهای دیگری شان را که امروز بهنام مکتب هریوا یاد میشود، یهودیان به معارف اهدا کردند”.
روایتها و حکایتهای شفاهی زیادی وجود دارد که نشانگر مراسم عجیب و غریب یهودیان در هرات بوده است.
هر چند سند معتبری در اینباره وجود ندارد، اما ولیشاه بهره آگاه امور فرهنگی میگوید این حکایتها از زمانهای قدیم بهطور شفاهی نسل به نسل انتقال شدهاست.
هر چند هیچ یهودی در هرات باقی نمانده است و همه بهکشورهای دیگر از جمله اسراییل سفر کرده اند، ولی گزارش رسانههای متفاوت نشان میدهد که هنوز هم یهودیانی که از هرات رفتهاند، خود را هراتی و افغان میدانند.
ویراستار: محمد احمدی
نسخه صوتی گزارش را در ذیل شنوا باشید
شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید
- کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
- آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد