نتایج تحقیق جدیدی که بر وضعیت فعالیت زنان خبرنگار در حوزه ی غرب از سوی نهاد “بانوان خبرنگار” انجام شده، نشان می دهد که فعالیت زنان روزنامه نگار در داخل سازمان ها محدود شده است. ملکه محمود زاده که این تحقیق را انجام داده سخت از شرایط فعالیت زنان خبرنگار در حوزه ی غرب ناراحت […]

نتایج تحقیق جدیدی که بر وضعیت فعالیت زنان خبرنگار در حوزه ی غرب از سوی نهاد “بانوان خبرنگار” انجام شده، نشان می دهد که فعالیت زنان روزنامه نگار در داخل سازمان ها محدود شده است.

ملکه محمود زاده که این تحقیق را انجام داده سخت از شرایط فعالیت زنان خبرنگار در حوزه ی غرب ناراحت است.

از کارورزی هایی که زمانش به یک دهه می رسد تا محصور شدن تنها در داخل رسانه.

این تحقیق نشان می دهد که در ولایت های غور و بادغیس هیچ زنی کار خبرنگاری میدانی نمی کند.

خانم محمود زاده می گوید وضعیت بیش از آنکه تصور شود، ناراحت کننده است.

او می گوید: “اکثر زنان در رسانه های شنیداری کار می کنند و بخاطر تهدید ها امنیتی و سنت ها اجازه فعالیت در رسانه های تصویری و همینطور کار در بیرون از رسانه را ندارند”.

بیشک همه توقع دارند در برابر انجام کاری، هزینه ای به آنها پرداخت شود. این مسئله اما برای زنان خبرنگار همراه با دردیست بی انتها.

این محقق می گوید شماری از زنان خبرنگار یک دهه بدون پرداخت حقوق کار کرده اند.

“وقتی با زنان حرف زدیم تعداد زیادی کارورز بودند شماری از آنها برای سومین سال کارورز بودند و بدون معاش فعالیت می کردند. یک خانم در ولایت غور نه سال است که به رسانه ای کارورز است و هنوز استخدام نشده است”.

زنان خبرنگار در هرات می گویند شماری از این مشکلات را آنها نیز تجربه کرده اند اما علی رغم شکایت هنوز کسی به داد شان نرسیده است.

“ترس داریم که مبادا کار خوده از دست بدیم می دانیم شرایط سخت است اما مجبوریم تحمل کنیم. ماه هایی که شکایت کردیم چه شد، کسی پیگیری کرد؟ نه”.

سمیه ولی زاده، مسئوول نهاد بانوان خبرنگار می گوید نیاز است که نهادهای حامی خبرنگاران خالیگاه های موجود را بررسی کنند و به آن رسیدگی کنند.

او می گوید: “توقع می رود نهاد های مسئوول خبرنگاران را اینگونه به حال خود شان رها نکنند مخصوصا زنان را و تا جایی که می توانند مشکلات را بررسی کنند و اگر مشکلی وجود دارد؛ حل سازند”.

اکثرا مسئولان نهادی های حامی خبرنگاران می گویند آنها زمانی می توانند وارد اقدام شوند که مکتوبا شکایتی دریافت کنند.

گویا اجبار نقطه ی مشترک هر دو بخش است. یکی قانون و دیگری ترس از بیکاری.

آنچه اکنون بر نگرانی دامن می زند، خروج نیروهای خارجی ست که با رفتن شان بیم آن می رود همین اندک داشته ها نیز پر بکشد.

داشته هایی که برای بدست آوردن شان زنان از عمر و جان شان مایه گذاشته اند.

دسته بندی: گزارش‌ها, همه, ویژه برچسب ها:

به اشتراک بگذارید :

مطلب قبل و بعد

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

- کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
- آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد