روشن‌دلان زیادی در آرزو و تلاش فراگیری علم و دانش هستند، اما نبود کتاب و منابع علمی به خط بریل، چالش جدی پیش پای روشن‌دلان هرات است.

تنها لیسه مسلکی روشن‌دلان در زون غرب تنها یک ماشین چاپ بریل دارد که آن هم خراب و از کار افتاده است.

مسوولان این لیسه می‌گویند که تمام کتابهای آنان با دست و با مشقت‌های فراوان به چاپ رسیده است.

احمد طاهر فروتن، آمر لیسه مسلکی روشن‌دلان هرات می‌گوید که در این لیسه تنها ۱۵۰ جلد کتاب به خط بریل وجود دارد و آنان نزدیک به ۳ هزار جلد کتاب کم‌بود دارند.

به لطف تکنالوجی، کتاب‌های صوتی زیادی ویژه نابینایان انتشار یافته است.

دسترسی نداشتن به این تکنالوجی و فقر دامنگیر افراد دارای معلولیت، استفاده از منابع صوتی را هم برای روشن‌دلان دشوار کرده.

از ۱۷۰ شاگرد در لیسه مسلکی روشن‌دلان هرات تنها ۳۰ درصد به گوشی‌های هوش‌مند و کامپیوتر دست‌رسی دارند.

کمیسیون مستقل حقوق بشر هرات تنها و نخستین نهادی بوده که در سال‌های گذشته مجلاتی را به خط بریل چاپ می‌کرد. به گفته مسوولان این دفتر، به دلیل کمبود بودجه ۲ سال است که این مجله نیز از چاپ بازمانده.

احمد فواد طبیب‌زاده، معاون بخش افراد دارای معلولیت در کمیسیون مستقل حقوق بشر هرات می‌گوید هر چند پروژه‌هایی برای رفع مشکلات آموزشی نابینایان تطبیق شده، ولی مشکلات اساسی آنان هنوز پابرجاست.

نبود منابع درسی به خط بریل در تمام کتابخانه‌های دولتی و شخصی و حتی در دانشگاه‌ها احساس می‌شود.

با این حال، آریا رووفیان، رییس اطلاعات و فرهنگ هرات از ایجاد یک بخش ویژه برای نابینایان در کتاب‌خانه عامه خبر می‌دهد.

بر علاوه نبود دستگاه چاپ بریل و کتاب، هزینه بالای ورق، لوح، قلم و کاغذ مخصوص از چالش‌های دیگر نوشتن برای نابینایان است.

قلم مخصوص بریل ۱۰۰ افغانی و هر برگه مخصوص بریل ۳ افغانی قیمت دارد. حال آن که در مقایسه با مصرف برگه عادی مصرف کاغذ بریل ۳ تا ۴ برابر است.

با توجه به شرایط اقتصادی نابینایان، نوشتن هم برای آنان بسیار گران و پر هزینه تمام می‌شود.

هر چند افراد دارای معلولیت زیادی در هرات رو به دانش و تحصیلات عالی آورده اند، اما این افراد راه ناهموار و دشواری را می‌پیمایند.