معراج الدین، سربازی که ۹ سال قبل یک دستش را در جنگ از دست داد؛ حالا بیکاری و فقر اقتصادی زندگی را بر او دشوار ساخت.

دشواری هایی که اکنون معراج الدین را از اشتراک در جنگ، پشیمان ساخته است.

“زندگی سخته، بخاطر اینکه دستم قطع شده هیچ کاری هم کرده نمی توانم، هیچ کس نیست به داد ما برسد به هر کس روی می اندازی می گوید باشه اما هیچ کاری پیش نمی برد، پشیمان نیستم که جنگ کردم بخاطر وطنم اما از اینکه حقم به من داده نمی شود، پشیمانم”.

زندگی تنها برای معلولان جنگی دشوار نیست؛ حتی آنهایی که بدون چشیدن طعم جنگ هم معلول شده اند نیز از زندگی رضایت ندارند.

احمد فرید، جوانی که از بطن مادر نابینا است و بخشی از عمرش را در کشور ایران سپری کرده است.

می گوید از وقتی که به افغانستان برگشته بیش از گذشته، احساس می کند چقدر می تواند معلولیت دشوار باشد.

“به دلیل امکانات محدود، برخی معلولان در افغانستان بیشتر از تصور رنج می برند، امکانات نیست، پیاده روها برای معلولان مناسب نیست، رفتار با معلولان مناسب نیست، وضعیت اقتصادی خوبی ندارند و واقعا همه چیز به شکل دردآوری دارد پیش می رود”.

بر اساس آمار آمریت شهدا و معلولین  در هرات بیش از ۷ هزار معلول به ثبت رسیده که از این میان ۳۵۰۰ تن شان معلول نظامی اند.

مجید حیدری، مسوول انجمن شهدا و معلولان جنگی از وضعیت خانواده هایی سخن می گوید که به نان شب و روز شان مانده اند.

او که خود دستش را در جنگ از دست داده از دولت می خواهد توجه بیشتری به معلولان داشته باشد.

“شما تصور کنید مادری که بخاطر مخارج زندگی مجبور است به خانه ی این و آن لباس بشورد تا نان در بیاورد و نمیرد واقعا این انصاف است همه ی مسوولان مشکل ما را می دانند اما کاری انجام نمی دهند؛ دولت لطفا به ما توجه کن”.

بر اساس قانون، برای هر معلول جنگی سالانه ۶۰ هزار افغانی معاش داده می شود به رغم اینکه این پول از سوی مسوولان نیز ناچیز خوانده شده اما می گویند دولت بودجه بیشتری در اختیار ندارد.

با این حال عزیز احمد پوپل آمر شهدا و معلولین می گوید تلاش دارند از طریق همکاری موسسات، زمینه ی آموزش، حرفه و شغل را برای معلولان فراهم سازند.

“به هر کسی که به ما مراجعه کرده سعی کردیم که زمینه ی آموزش در مکاتب خصوصی و دانشگاه را فراهم سازیم که تعداد ۴۳ تن از این موارد اند، برای بیش از ۳۰ تن هم زمینه ی اشتغال فراهم شده و از سویی بر اساس قراردادی که با اداره ی کار و امور اجتماعی داریم، صنف های حرفه برای معلولان هست و اگر علاقمند باشند می توانند اشتراک کنند”.

نگرانی از امکانات محدود برای معلولان در حالی مطرح می شود که پس از آغاز مذاکرات بین الافغانی دامنه ی خشونت در کشور افزایش و تلفات غیر نظامیان به شکل سرسام آوری افزایش یافت.

بر اساس آمار نمایندگی سیاسی سازمان ملل در افغانستان (یوناما) در نه ماه نخست سال روان میلادی دو هزار و ۱۱۷ غیرنظامی کشته و سه هزار و ۸۲۲ غیرنظامی دیگر زخمی شده‌اند.

این در حالی است که بنابر آمار آمریت شهدا و معلولان، تنها امسال بیش از ۷۰ تن به لیست معلولان جنگی افزوده شده است.