نمایشگاه خوشنویسی و میناتور امروز با حضور وزیر اطلاعات و فرهنگ و شماری دیگر از مسوولان بلند پایه دولتی در هرات افتتاح شد. پیش از این شماری از فرهنگیان و هنرمندان هرات نسبت به ثبت هنر میناتور وخوشنویسی به نام کشورهای ترکیه و ایران اعتراض کرده بودند. طاهر زهیر، وزیر اطلاعات و فرهنگ، که به […]

نمایشگاه خوشنویسی و میناتور امروز با حضور وزیر اطلاعات و فرهنگ و شماری دیگر از مسوولان بلند پایه دولتی در هرات افتتاح شد.

پیش از این شماری از فرهنگیان و هنرمندان هرات نسبت به ثبت هنر میناتور وخوشنویسی به نام کشورهای ترکیه و ایران اعتراض کرده بودند.

طاهر زهیر، وزیر اطلاعات و فرهنگ، که به همین دلیل به هرات آمده؛ می گوید با مسوولان یونسکو نشستی داشته و روند ثبت این دو هنر در حال حاضر متوقف شده است.

او می گوید سازمان یونسکو تا سال ۲۰۲۱ به افغانستان فرصت داده تا با ارایه مستند ها و شواهد، ثابت کند که این دوهنر از افغانستان است.

زهیر گفت: “افغانستان مالک اصلی این دو هنر است و برای ثبت آن هم اقدام کرده است ما از دیگر کشورها می خواهیم در این افتخار با ما شریک باشند، سهیم باشند نه اینکه با ما بد رفتاری کنند”.

آقای زهیر تاکید می کند که افغانستان در این دو هنر شریک بودن ترکیه و ایران را می پذیرد با این شرط که خاستگاه این دو از افغانستان است.

تاریخ مینیاتور با نام کمال‌الدین بهزاد برجسته‌ترین تصویرگر این هنر در منطقه گره خورده است که متولد هرات بود و برخی از شاهکارهایش را نیز در همین شهر خلق کرده است.

میر ولی احمد صبری، مدیر مسوول انجمن خوش نویسان هرات می گوید تاریخ میناتور مدیون دستان هنرمند کمال الدین بهزاد است.

صبری گفت: “یکی از استادان بزرگ میناتور وخط است که در دوره ی تیموری ها و در زمان سلطان حسین بایقراء کار می کرده و بیانگذار یک سبک مخصوص است یعنی ما هر چه داریم از این استاد بزرگ داریم در ادامه مکتب اصفهان را بوجود آورده و رفته به ترکیه و شیوه ی ترکیه را ایجاد کرده حتی شیوه ی استاد به هند وبخارا هم رسیده است”.

قرار است آرامگاه  کمال الدین بهزاد، میناتوریست و خطاط با بودجه وزارت اطلاعات و فرهنگ و بر اساس معماری مکتب بهزاد ساخته شود.

طاهر زهیر، وزیر اطلاعات و فرهنگ گفت: ” بررسی ها انجام شده ما امیدواریم که ساخت مقبره ی بهزاد را به گونه سزاوار و لایق به شان فرهنگ و هنر افغانستان و با توجه به جایگاه هنری بهزاد باز سازی کنیم و این جزو تعهدات ما است”.

این نخستین باری نیست که فرهنگیان نسبت به ثبت ارزش های افغانستان به نام دیگر کشورها اعتراض کرده اند.

پیش از این افغانستان در سال ۱۳۹۵ خورشیدی به توافق ایران و ترکیه مبنی بر ثبت مثنوی مولوی به عنوان میراث مشترک فرهنگی این دو کشور در یونسکو اعتراض کرده بود.

اما درد آنجاست که مسوولان در بسا موارد درست زمانی که آب از سر شان می گذرد در پی راه چاره، آستین بر می زنند.

میر ولی احمد صبری، مدیر مسوول انجمن خوش نویسان هرات می گوید اگر بی مهری های دولت همچنان بر هنرمندان ادامه پیدا کند، افغانستان دیگر شاهد ظهور استاد جدیدی نخواهد بود.

او تاکید می کند که هم اکنون پنج- شش استاد در هرات و کابل است و در صورتی که حمایتی نشود آنها نمی توانند استاد دیگری تربیت کنند.

جغرافیای افغانستان امروزی و مخصوصا غرب این کشور سهمی قابل‌ملاحظه در تولید علمی و فرهنگی منطقه داشته تا آنجا که از هرات به عنوان نگین خراسان یاد کرده‌اند؛ لیکن در دهه‌ها و سالهای اخیر هر از گاهی اختلاف‌ها بر سر مالکیت میراث‌های فرهنگی تشدید می‌شوند.

قابل ذکر است که در نمایشگاه امروز ۶۲ اثر با سبک مکتب میناتور بهزاد و مکتب  خط هرات به نمایش گذاشته شده بود.

اکثر این آثار از سوی انجمن خویش نویسان و استادان دانشکده ی هنر کشیده شده است.

دسته بندی: گزارش‌ها, همه, ویژه برچسب ها:

به اشتراک بگذارید :

مطلب قبل و بعد

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

- کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
- آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد