از این که دوباره به دنیای بدون اعتیاد و مواد خانمانسوز پا گذاشتهاند، حالا در پوستشان نمیگنجند. کودکانی که لباسهایشان دیگر بوی تعفنِ چرس، تریاک و زباله نمیدهد. فرزاد، ۱۴ ساله، ۵ روز است که به کلینیک ۵۰ بستر نوجوانان واقع در ولسوالی گذره در جنوب شهر هرات آمده است. او حالا تصمیم جدی گرفته […]
از این که دوباره به دنیای بدون اعتیاد و مواد خانمانسوز پا گذاشتهاند، حالا در پوستشان نمیگنجند.
کودکانی که لباسهایشان دیگر بوی تعفنِ چرس، تریاک و زباله نمیدهد.
فرزاد، ۱۴ ساله، ۵ روز است که به کلینیک ۵۰ بستر نوجوانان واقع در ولسوالی گذره در جنوب شهر هرات آمده است.
او حالا تصمیم جدی گرفته تا با ۴ و نیم سال آلودگی و دربهدری برای همیشه خدا حافظی کند. پدر و مادرش هم معتاد بودهاند. او با مادرش در خیابانها، زیارتگاهها و بلوارها شب و روزهای سختی را گذرانده است.
به گفته خودش اگر پَر داشت حالا با رویاهای کودکانهاش در آسمانها پرواز میکرد.
حالا با لباسهای تمیز و مرتب و سر تراشیده به دوردستهای خاطرههایش میرود. دوستان نا اهل دامن او را آلوده کردند. همه چیز برای او از یک نخ سیگار شروع شد که برایش تعارف کردند و تا کشیدن شیشه ادامه پیدا کرد.
نعمتالله، ۱۰ ساله، کودک دیگری است که جدایی والدین سرنوشت او را به کلینیک اعتیاد کشانده است.
زمانی که پدر نعمتالله مادر او را طلاق میدهد زندگی با مادراندر برای نعمت الله دشوار میشود. او موتور سایکل پدرش را دزدی میکند. با پول فروشش از قلعه نو بادغیس خود را به هرات میرساند. دوستانی پیدا میکند که به گفته خودش به خاطر پولهایش او را به سمت مواد مخدر میکشاند.
نعمت الله، شادمان است که حالا میتواند مواد خانمانسوز را ترک کند. در پشت این شادمانی اما دغدغه و دلنگرانی هم در چهرهاش به وضوح دیده میشود. پس از ۹۰ روز گذراندن در کلینیک، چه سرنوشتی این بار در انتظارش خواهد بود. آیندهیی ابهام آلود!
مانند نعمتالله و فرزاد کودکان دیگر هم در این کلینیک خاطرهها و سرگذشتهای تلخی از دوران اعتیاد دارند.
خدمات درمانی؛ آموزشی، ورزشی و دیگر تسهیلات از خدماتی است که برای کودکان این کلینیک ارائه میشود.
کلینیک ۵۰ تختخوابی کودکان متصل به کلینیک ۱۴۰ بستر ترک اعتیاد بزرگسالان واقع شده است.
کودکان در اوقات فراغت به فوتبال و والیبال مصروف میشوند و یا در تنها استخر کلینیک آبتنی میکنند. آنها آرزو دارند تا برای همیشه چنین مکانی داشته باشند.
محمد آصف ضرابی، سرپرست کلینیک ۵۰ تختخوابی معتادان نوجوان، میگوید:“کودکانی که سرپرست داشته باشند به خانوادههایشان سپرده میشوند. در مقابل، آنانی که بیسرپرست هستند به یتیمخانهها، پرورشگاهها و ریاست کار و امور اجتماعی و نهادهای دیگر سپرده میشوند.”
بر اساس آمارها در هرات ۶۰ تا ۷۰ هزار معتاد حضور دارند که از میان ۱۳ درصدشان کودک و زن هستند.
کودکانی که مانند نعمت الله و فرزاد به جای رفتن به دنبال تعلیم به دنبال مواد خانمانسوز رفتهاند، یگانه آرزویشان نابودی مواد مخدر است.
مافیای مرگ سود سرشاری از این راه بدست میآورند.
شاید فرزندان خودشان در بهترین خانهها و مکتبها زندگی کنند و درس بخوانند. اما روی دیگر سکه کودکان، زنان و مردانی دیده میشود که هست و نیستشان بر باد میرود.
گزارشگر: جواد محمدی
شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید
- کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
- آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد