زندگی بعد از بهبود، چه تفاوتی با قبل از ابتلا به کرونا دارد؟ پاسخ این پرسش را شاید هیچ کس بهتر از یک بیمار بهبود یافته نداند.

در حقیقت ما آدم هاتا زمانی که چیزی را از دست ندهیم به ارزش آن پی نمی بریم!

بهبود و برگشت به زندگی دوباره، آن هم  پس از چند هفته پی در پی بیماری، یکی از این موارد است.

مریم ۳۱ ساله ۲۶ روز پیش از امروز، در یکی از شفاخانه های درمان کوید ۱۹ هرات، بستری بود؛ حالا بهبود یافته و در خانه هست.

او می گوید: “حالا خیلی قدر همه چیز را می دانم، قدر کودکان خود را، قدر خودم و قدر زندگی، اصلا می دانید چیست همه چیز را می شود درست کرد، فقط سلامتی مهم است”.

مریم تاکید می کند ک حالی خیلی بیشتر از گذشته متوجه بهداشت هست و اگر قبلا فرزندانش را هر دو سه روز یک بار حمام می کرده حالا هر روز حمام می کند و آب را جوش می دهد و غذایی را بدون گرم کردم نمی خورد.

شفیع احمد دیگر فردی است که بهبود یافته؛ هر چند شدت بیماری اش آنقدر نبوده که کارش به بستری شدن در شفاخانه برسد اما با آن هم ۲۰ روز در خانه قرنطینه بوده است.

می گوید: “روزهایی که در خانه بودم خیلی وقت داشتم، فکر می کردم که اگر باز دوباره خوب شوم کارهای زیادی انجام می دهم، بیشتر به مردم کمک می کنم انگار حالا بهتر قدر تک تک اعضای خانواده ی خود را می فهمم، می فهمم که زندگی خیلی شیرین است و باید از او مراقبت کنیم”.

براساس آخرین آمار، ۹۰۱ نفر در هرات به کرونا مبتلا شدند.

به رغم اینکه تحقیقات نشان داده این بیماری تنها یک تا دو درصد احتمال مرگ دارد اما در هرات تا کنون ۲۰ تن جان شان را ازدست داده اند.

این نشان می دهد که همه هم آنقدر خوشبخت نیستند و شانس بهبود را نمی یابند.

از سویی تحقیقات نشان داده یک سری آثار و علایم، حتی پس از بهبود در وجود بیمار باقی می ماند و این یعنی حیات پس از کرونا هم آنقدر عادی عادی نیست و دردسر های خود را دارد.

مریم می گوید: “همینطوری نشسته هستم یا حین کار، عرق می کنم، بند بند دستم عرق می کند سست می شوم، سردردم همیشه هست، همین حالا هم سرم درد می کند. من قبلا اصلا مشکل معده نداشتم اما حالا دارم، قبلا که آزمایشم منفی شده بود بیشتر بود این علایم حالا هر روز کمتر شده می رود”.

بر خلاف مریم اما شفیع احمد می گوید چون از همان ابتدا علایم کمی از کرونا نزدش موجود بوده حالا که بهبود یافته هم آثاری از بیماری در او باقی نمانده است.

“من قبلا هم علایم کمی داشتم حالا هم هیچ علایمی ندارم فوتبال می کردم و می رفتم سونا حالا هم در خانه ورزش می کنم و هیچ مشکلی ندارم”.

پزشکان می گویند باقی ماندن یک سری علایم، بیشتر نزد افرادی است که بیماری را با شدت بیشتری تجربه کرده اند، به گونه ای که قسمتی از وجود آنها در دوره ی درمان آسیب دیده باشد.

میرویس صالحی، معالج امراض در اداره ی صحت عامه هرات می گوید: “بیمارانی که حالت وخیمی پیدا کرده بودن و چندین روز را در شفاخانه بستری بودن دچار نفس تنگی شدیدی شدن حتی به ونتیلاتور(دستگاه تنفس مصنوعی) نیازمند شدن ممکن در قسمتی از شش های آنها تغییراتی ایجاد شده باشد که می تواند ظرفیت تنفسی افراد را در آینده محدود کند و همین باعث می شود که فرد مثل سابق نتواند بدود یا از پله ها با سرعت بالا شود”.

دکتر صالحی می افزاید: “تغذیه ی مفید و تحرک متوسط نه به شکلی که او را خسته کند و بودن در فضای باز که طبیعی هم باشد مثلا بودن در مقابل آفتاب صبح یا دیگر یک ساعتی آن هم می تواند مقاومت بدن را بلند ببرد و دوره ی نقاهت را کوتاه تر کند”.

تا کنون ۴۶۸۷ واقعه ی مثبت مبتلا به ویروس کرونا در کل کشور به ثبت رسیده است.

و ۱۲۲ نفر نیز جان خود را از دست داده است.

هرات پس از کابل در جایگاه دوم و پس از آن قندهار، از جمله ولایت هایی اند که بیشترین آمار مبتلایان را در خود جای داده اند.