گزارشگر: قدرت الله حمیدی

فهیم و توفیق، دو کودکی هستند که میگویند صحنه ی قطع کردن پای شان توسط داکتران، مانند کابوسی شبانه، همواره در مقابل چشمانشان نقش می بندد.

فهیم حدود یکسال قبل، همراه با برادران خود، میان درگیری نیروهای امنیتی و مخالفین مسلح دولت گیر میماند و بر اثر اصابت گلوله، پای خود را از دست میدهد.

می گوید که جنگ آرزوهایش را از او گرفته و ساعت ها به تماشای افراد سالم می نشیند و حسرت نبود پای خود را می خورد.

او گفت:” درگذشته خوب بود میتوانستم که راه برم مکتب می رفتم و حالی که این قسم شده مکتب رفته نمیتوانم و خانه ما از مکتب خیلی دور است تقریبآ یک سال است که من نتوانستم مکتب بروم، صنف پنج مکتب بودم. اگر سواد نداریم و به جای نرسیدیم و یا چیزی نشدیم به جامعه از دست دولت و جنگ است.”

اما تنها فهیم نیست که قربانی جنگ ها شده و مثل او خیلی ها از قطع عضو رنج می برند.

سید توفیق، کودکی است که پایش در انفجار ماین زخمی شده است.

او میگوید که دردناکترین و البته فراموش نشدنی ترین صحنه ای که به یاد دارد، قطع کردن پایش از سوی داکتران و دور انداختن آن است.

او گفت:” اگر پای من می بود که خوب بود به هر جا رفته میتوانستم، میتوانستم قدم بزنم و بدوم؛ حالا که این قسم هستم یعنی پا من قطع است هیچ کاری کرده نمیتوانم.”

طی سال ۲۰۱۹ میلادی بیش از ۲ هزار معلول فیزیکی ثبت اداره صلیب سرخ هرات شده اند.

مسئول مرکز صلیب سرخ می گوید که از این میان دستکم ۱۵۰ تن، پای مصنوعی دریافت کردند.

سید امی شایان، مسئول مرکز ارتوپیدی صلیب سرخ هرات می گوید که بیشتر افرادی که برای دریافت عضو مصنوعی مراجعه کرده اند، کودکان و نوجوانان هستند.

او گفت:” از جمله ۲۲۵۴ نفری که طی سال ۲۰۱۹ ثبت این اداره شده اند ۱۴۹ تن قطع عضو داشتند؛ یعنی برای اینها دست و یا پا مصنوعی ساختیم و میتوانیم بگویم که ۹۰ درصد شان مستقیم قربانی جنگ هستند”.

جنگ خانمان سوز، سالهاست که از مردم قربانی میگیرد و زخم های ناسور را بر دل آنان به یادگار میگذارد.

حالا فهیم و توفیق، که این یادگار شوم جنگ را به جان خریده اند، آرزویی جز رهایی از جنگ و درگیری ندارند.