۵۰ خانواده ی بیجا شده امروز هرات را به مقصد ولایت های بادغیس، فاریاب و غور ترک کردند.

مسئولان اداره ی مهاجرین و عودت کننده گان هرات می گویند طی دو ماه گذشته بیش از ۶ هزار فامیل سروی شده اند که از این میان قرار است در مرحله ی اول، ۲۸۰۰ خانواده به شکل داوطلبانه به مناطق اصلی شان بر گردند.

جاوید نادم، رییس این اداره می گوید برای هر خانواده  ۲۰ هزار افغانی داده می شود.

“۲۸۰۰ خانواده پس از دریافت مساعدت های نقدی مبلغ ۲۰ هزار افغانی که ۸ هزار افغانی آن هزینه ی ترانسپورت (کرایه راه) و ۱۲ هزار دیگر آن تهیه مواد اولیه ساختمانی یا چیزی که ضرورت دارند برای شان توزیع می شود و مطابق تقسیم اوقات ما برای ۱۵۰ خانواده آمادگی گرفتیم که روزانه انتقال دهیم به مناطق اصلی شان و این پروسه امروز آغاز شد و امروز ۵۰ خانواده حرکت می کنند به سمت مناطق بومی شان”.  

هرات در حال حاضر میزبان بیش از ۱۵۸ هزار خانواده ی بیجا شده است.

تنها در سال گذشته ۵۰ هزار خانواده از ولایت های بادغیس، غور، فراه و فاریاب به هرات مهاجر شدند.

بیجا شدگانی که امروز هرات را ترک کرده اند می گویند هنوز در مناطق شان جنگ جریان دارد.

آنها از دولت می خواهند که حمایت هایش را حتی در مناطق بومی شان نیز ادامه دهد.

“درصورتی که مناطق ما امن شود ما هیچ نیاز نداریم که اینجا زندگی کنیم اما در حال حاضر هم در بادغیس جنگ است و خدا خیر را پیش کند که چه خواهد شد. ما از دولت، ریاست مهاجرین و تاجران راضی هستیم برای ما زیاد کمک کردند و حالا منطقه ی ما امن شده و بخیر بر می گردیم”.

پیش از این گزارش هایی به نشر رسیده بود که شماری از بیجا شده گان در نا امن سازی ساحاتی از هرات دست داشته اند.

اکنون محمد سردار بهادری، عضو شورای ولایتی هرات انتقال بیجا شده گان به مناطق اصلی شان را به فال نیک گرفته و می گوید رفتن بیجا شده گان سبب بهتر شدن امنیت هرات می شود.

“تجربه نشان داده است که فقر باعث میشه که افراد دست به دزدی و جنگ و نا امنی بزنند و مهاجرین هم بخاطر فقر اقتصادی مجبور شدند. به باور من اگر این مهاجرین بروند به مناطق شان هم خودشان آسوده خواهند شد هم امنیت هرات بهتر خواهد شد”.

بیجا شده گان داخلی در حالی به مناطق بومی شان بر می گردند که بنابر آمار ها جنگ در برخی از ولسوالی های کشور افزایش یافته است.

سال پیش بخش زیادی از این بیجا شده گان بخاطر نا امنی و خشک سالی به هرات پناه آوردند.

حال دیده شود که با شرایط نا امن موجود در برخی ولسوالی ها، برگشت این بیجا شده گان به مناطق بومی شان، چقدر می تواند موثر باشد.