طی سه ماه گذشته دستکم ۵۹ نفر در هرات به بیماری تب خون دهنده مبتلا شده اند که سه تن آنان جان باختند.

تب خون دهنده، تبی همراه با خونریزی است که عامل اصلی آن، گزیدگی توسط نوعی کنه است.

تماس مستقیم با خون حیوانات مبتلا به این بیماری نیز می تواند افراد را به این بیماری مبتلا کند.

محمد عارف جلالی، سر طبیب شفاخانه ی هرات می گوید آمار سه ماه اول امسال نسبت به همین زمان در سال گذشته، ده درصد افزایش یافته است.

“سه ماه اول سال به تعداد ۵۹ مورد تب کنگو یا خون دهنده به شفاخانه مراجعه کردند و تعداد فوتی هم دو زن و یک مرد داشتیم و اینکه سه ماه امسال نسبت به سه ماه سال گذشته مراجعین ده درصد افزایش یافته و دلیل افزایش هم، عدم آگاهی مردم و مراعات نکردن استندرد ها در کشتارگاه ها است و بیشتر این افراد بخصوص از نقاط سفید که معمولا کمتر تحت حاکمیت دولت قرار دارد مراجعه کرده اند”.

گرمای روز افزون هوا، مراعات نکردن نکات بهداشتی هنگام ذبح مواشی، خوابیدن با مواشی و تلاش برای ازبین بردن کنه با دست، مواردی اند که شیوع این بیماری را تشدید بخشیده است.

ولسوالی های انجیل، گذره و سطح شهر مناطقی اند که بیشترین آسیب از این نوع بیماری در آن ها به ثبت رسیده است.

دکتر احمد امیرنژاد، مسئول سرویلانس اداره صحت عامه هرات، می گوید بودجه ی کافی برای محو این بیماری در نظر گرفته نشده است.

او می گوید سم پاشی هایی که صورت می گیرد تنها می تواند به شکل موقت ضررهای کنه را مهار کند نه به طور دایمی.

“متاسفانه بودجه ای که برای ریاست زراعت مد نظر گرفته شده یک مقدار ناچیزی است بخاطر اینکه عامل این بیماری کنه است و ازبین بردن کنه هم بسیار وقت گیر است و بودجه ی زیاد هم نیاز دارد و با این هزینه ازبین بردن کنه و سم پاشی طویله ها بسیار مشکل است از سویی زمانی که طویله ها سم پاشی می شود کنه به شکل موقت مهار می شود نه دایمی که ما بگوییم اگه سم پاشی شد یعنی دیگه برای چندین سال آنجا کنه نیست بلکه هست”.

در همین حال مسئولان اداره زراعت می گویند از بین بردن کنه آن هم با شرایطی که طویله خانه ها و نگهداری حیوانات به شکل سنتی انجام می شود، خارج از توان یک اداره است.

بشیر احمد احمدی، معاون اداره ی زراعت می گوید اکثر وقایع مثبت در مناطقی به ثبت می رسد که نا امن است و تیم کاری توان رفتن به آنجا را ندارد.

“قریه جاتی که یعنی بیشتر تحت حاکمیت طالبان و گروه های مخالف است کارمندان ما کمتر می تواند به آنجا ها برود؛ بنا سطح آگاهی دهی ها هم کمتر است به این اساس نا امنی موضوع جدی ای است و نیاز است تا مردم نیز به همراه مسئولان کمک و همکاری کنند تا این معضل ازبین برود. ما زمانی که به قریه ها می رویم مردم خانه های نشیمن شان با طویله خانه ها حتی دو متر هم فاصله ندارد و دیگر مواردی که باشنده گان اصلا رعایت نمی کنند، پس چگونه با این وضعیت مهار شود”.

اولین واقعه از بیماری تب خون دهنده در سال ۲۰۰۰ در ولسوالی گلران هرات به ثبت رسید، گرچه در سال های اخیر واقعاتی هرچند انگشت شمار در ولایات دیگر نیز مشاهده شده اما در این میان هرات بیشترین آمار مبتلایان به بیماری تب خون دهنده را دارد.

سال گذشته از ۲۱۰  واقعه ی ثبت شده در شفاخانه ی هرات، ۱۷ مورد آن منجر به مرگ شده بود.