بی بی گل در حالی که اشک می ریزد از ظلمی که در حق دخترش است می گوید؛ از اینکه پدرش او را به دلیل رفتن به مکتب مورد لت و کوب قرار می دهد.

بی بی گل تنها نیست، زنهای بسیاری این خشونت ها را حتی با مقیاس بالاتر تجربه می کنند.

گراف خشونت در ولسوالی ها بسیار بالاست، زنان حتی حق بیرون شدن از خانه را ندارند.

شیرین علمی، رییس شورای زنان شیندند می گوید در صورتی که زن حتی بیمار باشد باید منتظر بماند تا همسرش به خانه بیاید یا باید به دلیل بی کسی در چهار دیواری خانه اش جان دهد.

“مجبور هستند در خانه بسازند و بسوزند، در سخت ترین شرایط باید یک مرد کنار یک زن باشه”.

آنگونه که شیرین می گوید زنان حتی پس از خشونت جان شان را از دست می دهند و همسایه ها تنها حین دفن آن زن متوجه می شوند.

او می گوید مردان نیز در صورتی که اعتراضی کنند، مورد تهدید طالبان قرار می گیرند.

“در ولسوالی هیچ جایی وجود ندارد که زن ها شکایت شان را به آنجا بگویند، مجبورند سکوت کنند، این گونه کل قضایا پنهان می ماند و زن ها هم مجبور می شوند تحمل کنند. مرد هم که اعتراض کند، او را هم تهدید می کند”.

بر اساس آمار اداره ی امور زنان، سال گذشته ۸۰۱ پرونده ی خشونت علیه زنان ثبت شده و امسال این رقم به ۶۷۲ مورد کاهش یافته است.

احمد رفیع نادری، عضو  کمیسیون منع خشونت علیه زن در هرات اما می گوید آمار واقعی از آمار به ثبت رسیده بیشتر است.

“مشکلات راه، قرنطینه، کرونا و نا امنی این دلایل سبب شده تا آمار واقعی به ثبت نرسد”.

آنگونه که مسوولان می گویند در هشت ولسوالی هرات شامل، شیندند، پشتون زرغون، گلران، زیرکوه، پشت کوه مسوولان گویا به دلیل نا امنی اصلا دسترسی ندارند و نتوانسته اند پرونده های خشونت را جمع آوری کنند.

مونسه حسن زاده، معاون اجتماعی ولایت با پذیرش این معضل، از اداره ی امور زنان می خواهد پیگیر پرونده های خشونت در ولسوالی های نا امن باشد.

“ما باز هم می خواهیم که پرونده ی خشونت زنان در ولسوالی ها از سوی امور زنان پیگیری شود و در کل قضایای خشونت باید از سوی ولسوال پیگیری شود”.

قتل، تجازو، لت و کوب، آزار و اذیت و خشونت های خانوادگی بیشترین نوع خشونت هایی است که در هرات به ثبت رسیده است.

اکثر مسوولان بر این توافق دارند که بسیاری از خشونت ها و عدم ثبت شان از سوی زنان در ادارات، به دلیل نا آگاهی از قوانین است.

این در حالی است که اداره ی امور زنان از زمان تاسیس نتوانسته واحد های سومی شان را در ولسوالی ها ایجاد کند.

سمیه طاهری، سرپرست امور زنان هرات می گوید بودجه به آنها نرسیده است.

شورای ولایتی اما می گوید بر اساس اطلاعات آنها، پس از افزایش خشونت ها در کشور، خشونت ها در ولسوالی ها هرات نیز به طرز چشم گیری افزایش یافته است.

سکینه حسینی، عضو این شورا گفت:“شیوه و روش خشونت ها متاسفانه در افغانستان تغییر کرده به دلیل رشد خشونت ها در کل کشور، به دلیل گفتگو های صلح و اینکه در برخی ولایت ها عملا جنگ جریان دارد و زن ها شوهران شان را از دست داده اند”.

همه ساله از روز جهانی منع خشونت در تمام شهرهای کشور تجلیل می شود.

تجلیل هایی که تنها به یک برنامه ی چند ساعته خلاصه می شود و هیچ طرح بنیادی در آن برای کاهش خشونت ها مطرح نمی شود.

زنان ولسوالی های نا امن هر روز در بدترین شرایط ممکن زندگی می کنند و ارگان های دولتی نیز با دلایل گوناگون از پیگیری پرونده های خشونت، سر باز می زنند.