در هفته های اخیر شمار زیادی از خانواده ها، بیشتر جوانان و افراد دانش آموخته به ثبت گرین کارت آمریکا روی آورده اند.

گرین کارت آمریکا که به اختصار لاتاری شناخته می‌شود برنامه ایست برای حفظ تنوع نژادی در ایالات متحده آمریکا.

در برنامه قرعه کشی ویزای تنوع نژادی آمریکا، هرساله ۵۵۰۰۰ ویزا به صورت تصادفی از طریق قرعه کشی بین متقاضیان مهاجرت به آمریکا توزیع می‌شود.

حالا این امر سبب رونق گرفتن کار برخی از عکاسان در هرات شده است.

“حالا تعداد زیادتر شده؛ روزانه ۱۳ تا ۱۵ نفر می آیند ما ثبت نام می کنیم آنها را، بیشتر طبقه ی جوانان است زنان و خانواده ها، شما می دانید که اوضاع خوب نیست و هر کس به فکر این است که بتواند از این کشور برود جایی که بهتر باشه”.

فراهم نبودن فرصت های شغلی، موجودیت تبعیض های قومی، سمتی و مذهبی و مهم تر نا امنی دلایلی اند که از سوی متقاضیان گرین کارت مطرح می شود.

آنان میگویند به امید زندگی بهتر و رسیدن به عدالت اجتماعی بدنبال خارج شدن از کشور هستند.

“به چه امیدی، نه امنیت است نه کار، هر جا بریم تبعیض هست هر روز جنگ و انفجار و انتحار، ما تا الان زنده مانده ایم خیلی هنر کردیم، زندگی سخت است ما هم مجبور هستیم یعنی دوست نداریم برویم به خارج”.

حداقل تا ۳۰ سال قبل افغان ها اکثرا کشورهای همسایه چون ایران و پاکستان را برای مهاجرت انتخاب می کردند.

تجربه ی ناخوشایند کشورهای همسایه و تشکیل و افزایش گروه های تبهکار و جنگ طلب در کشور، الگوی مهاجرت را تغییر داد؛ آمار ها نشان می دهد که از ۲۰۱۲ به این سو عده ی زیادی کشورهای اروپایی را به عنوان مقصد انتخاب می کنند.

اما پرسش این است، این حجم از سر خوردگی و انگیزه ترک از کجا آب می خورد؟

جواد رامیار جامعه شناس گفت: “مهاجرت شهروندان دو حرف است، جاذبه های کشورهای دیگر و دافعه های داخلی، متاسفانه دافعه ها زیاد است از امنیت گرفته تا بیکاری، فقر، تبعیض ها، انکشاف نا متوازن و شکاف طبقاتی این ها همه مواردی اند که فرد را وادار می کند تا به ترک زادگاه خود فکر کند”.

بر بنیاد آمار وزارت اقتصاد، میزان فقر در کشور بین ۶۲ الی ۶۸ درصد است و افزون بر این، حدود ۱.۶ میلیون نفر از نگاه اقتصادی در جریان بحران کرونا، آسیب دیده ‌اند.

در هرات ظرف چند ماه اخیر گراف جرایم جنایی به شکل سر سام آوری افزایش یافته و بیم آن می رود وضعیت بدتر از این شود.

آقای رامیار می گوید در چنین زمانی تنها راهی که می توان از مهاجرت افراد جلوگیری کرد، فراهم سازی جاذبه های کشورهای خارجی به داخل است.

“جاذبه های کشورهای دیگر نرخ بیکاری در آن کشورها بالاست، رفاه اجتماعی هست، تبعیض ها کمتره و مسایل چون قومی، نژادی، سمتی و… خیلی کمرنگ شده و اگر افغانستان می خواهد نرخ مهاجرت را کاهش دهد این جاذبه باید در کشور اتفاق بیفتد”.

بنابر آمارها ماشین جنگ در جبهات نبرد گرم تر شده و این یعنی افزایش قربانیان در کشور؛ بر اساس آمار یوناما در جریان نُه ماه سال روان میلادی، دو هزار و ۱۱۷ غیرنظامی کشته و سه هزار و ۸۲۲ تن دیگر در جریان جنگ ها زخمی شده‌اند.