برای نخستین بار طی گفتمانی، مشکلات زنان تجارت پیشه و کسبه کار حوزه غرب بررسی شد.

از دست دادن کل یا بخشی از زیاد سرمایه در دوره ی قرنطینه، هزینه ی بالای جواز و نبود حمایت کننده از بزرگترین مشکلات زنان تاجر در حوزه ی غرب است.

در حوزه ی غرب حدود یک و نیم هزار زن، مشغول تجارت اند.

نفیسه دانش، تجارت زعفران دارد؛ می گوید از زمان شروع کرونا  تاکنون دست کم ۴ میلیون افغانی ضرر کرده است.

او می گوید: “من زعفران را کیلوی ۵۵ هزار افغانی خریدم در حالی که حالا مجبورم کیلوی ۳۷- ۳۸ هزار بفروشم؛ حالا خودتان تصور کنید که من چقدر ضرر کردم من از نهادها می خواهم با هر کدام از خانم ها بشینند و از نزدیک مشکلات شان را بررسی کنند”.

نفیسه تنها نیست، زنان تاجر دیگر نیز، حال شان دست کمی از نفسیه ندارد.

هر کدام از این زنان در دوره ی کرونا بخش قابل ملاحظه ای از سرمایه خود را از دست داده اند. عده ای حتی از کسب و کار شان دست کشیدند.

برای اولین بار امروز نخستین گفتمان روی مشکلات زنان تجارت پیشه حوزه ی غرب در هرات برگزار شد.

مریم جامع الاحمدی، رئیس اتاق تجارت زنان می گوید :” بانک جهانی در تلاش است تا از طریق دونرهایی مثل دفتر حرکت، “یو اس آی دی” و دفاتر کوچی که در سطح زون ها کمک های آنها را بتوانیم برای رشد اقتصادی زنان جلب و جذب کنیم و این گفتمان طوری طرح ریزی شده که زن های کسبه کار بتوانند مستقیم با ادارات دولتی و دفاتر حمایت کننده صحبت کنند که چه برنامه ها و طرح های برای رشد اقتصادی زنان دارند”.

گفتمان بررسی مشکلات زنان تجارت پیشه با همکاری دفتر “حرکت” تاکنون در ننگرهار، قندهار و مزار شریف برگزار شده است.

این دفتر به عنوان دونر و همکار، می خواهد مشکلات زنان تجارت پیشه را جمع آوری و زمینه ی جذب سرمایه را فراهم سازد.

ناصر مجروح، مسئول این دفتر می گوید: “ما همه ی مشکلات را در آخر جمع آوری می کنیم و بعد در کابل طی یک برنامه ی بزرگتر همه را تحت بررسی قرار می دهیم البته ما مشکلات را تا مرحله ی حل آن پیش می بریم و در کنارش خود ما دونر هستیم و هم زمینه ی جذب سرمایه ی دیگر دونر ها را هم فراهم می سازیم”.

نبود سرمایه تنها مشکل کسب و کار زنان نیست. ظاهرا این گره بیش از این ها کور است.

در بادغیس بیش از سرمایه، ناامنی گلوی کسب و کار زنان را فشرده.

راحله نادری، رییس امور زنان بادغیس می گوید:“ما سعی کردیم برای خانم ها در سه طبقه و ۴۵ دکان برای ۸۵ خانم زمینه ی کار را فراهم سازیم اما از یک هفته به این سو دروازه ی این ساختمان بخاطر تهدیدات امنیتی بسته است و ما در این روزهای آخر تلاش کردیم تا در نهایت توانستیم گارد امنیتی برای شان استخدام کنیم و آنها کار خود را آغاز کنند”.

در غور، زنان برای کسب جواز فعالیت، ناگزیرند به کابل یا هرات مراجعه کنند.

گل افروز غفوری، کسبه کار در غور می گوید در این ولایت هیچ کس پذیرای زنان کسبه و کار و دست رنج او نیست.

او می گوید:” اینها که جواز فعالیت بگیرند کسی قردادهای داخل ولایت را برای شان نمی دهند بخاطر اینکه اینها زن هستند و توان کار را ندارند و چون پروژه نمی گیرند سالانه مجبورند مالیات بپردازند بنا بجای فایده بیشتر ضرر می کنند و اداره ی کار و امور اجتماعی سالانه صد ها نفر را از کورس های فن و حرفه فارغ می دهد اما پس از آن حمایت اش نمی کند شاید باور نکنید اما ما حتی یک زن خیاط نداریم به فیروز کوه که کسی لباسش را به او ببرد”.

مشکلات زنان کسبه کار در حالی بررسی می شود که در برخی ولایات هنوز فعالیت یک زن در عرصه ی تجارت پذیرفته نشده است.

با این حال طی سال های اخیر شمار زیادی از زنان به تجارت روی آورده اند و مصروف کار هستند.