دسترسی به امکانات اولیه صحی، از نیازهای حیاتی بشر است.

آنچه در افغانستان اما نگران کننده است کمبود دسترسی شهروندان به مراکز درمانی و پزشکی است.

در شهرک صنعتی هرات به رغم اینکه فعالیت فیزیکی بسیار است و نیاز بیشتری به مراکز درمانی احساس می شود؛ تنها یک مرکز درمانی وجود دارد.

مرکزی که باید جوابگوی نیاز صحی دستکم ۳۰ هزار کارمند زن و مرد باشد.

حمید الله خادم، رئیس اتاق معادن و صنایع هرات می گوید ۸ سال پیش مرکز درمانی ای در شهرک صنعتی ساخته شد.

او می گوید این مرکز ۵ سال اول خدمات صحی ارایه نمی کرد اما در سال های اخیر فعال شد و سپس کارش تعطیل شد.

فعال نبودن تنها مرکز درمانی شهرک صنعتی و فاصله ی ۱۳ کیلومتری آن از شهر؛ این هراس را ایجاد می کند که مبادا کارگری که به بیماری قلب، تنگی نفس مبتلاست و یا حین کار آسیب دیده، جانش را از دست دهد.

آقای خادم می گوید بارها موضوع مرکز درمانی شهرک صنعتی را با وزارت صحت عامه درمیان گذاشته اند اما گویا این تلاش ها نتیجه بخش نبوده است.

همزمان اداره ی صحت عامه هرات می گوید این مرکز درمانی فعال است و تنها دو کارمند صحی به همراه یک محافظ امنیتی در این مرکز فعالیت می کنند.

عبدالحکیم تمنا، رییس صحت عامه می گوید بارها بست مرکز درمانی شهرک صنعتی را به اعلان داده اند اما کسی حاضر نیست با سقف معاش دولتی در این مرکز فعالیت کند.

او می گوید در صورتی که تاجران نیز همکاری کنند این مشکل می تواند حل شود.

پیش از این نیز وزارت صحت عامه از نرفتن کارمندان صحی به ولسوالی ها و قریه ها انتقاد کرده بود.

آنچه حالا مهم است حیات کارگری است که بدون بیمه، از جان مایه گذاشته، با بیشترین میزان کار و کمترین حقوق فعالیت می کند؛ اما خطر جان دادنش هر لحظه امکان پذیر است.