خاکیموف مشهور به “شیخ عبدالله” سرباز بازمانده شوروی سابق درسن ۶۰ سالگی در ولایت هرات درگذشت.

اما خاکیموف که بود و چگونه به دین اسلام مشرف شد؟

خاکیموف، ۴۳ سال پیش درست زمانیکه شوروی سابق به افغانستان هجوم آورد، قدم در این خاک گذاشت تا با افغانها بجنگد اما سرنوشت او با پهن شدن زنجیر تانک جنگی‌اش در بازار “عزیز آباد” شیندند هرات، به گونه‌ی دیگری رقم خورد.

خاکیموف در جنگ از ناحیه سر و بدن زخم برداشت و توسط مجاهدین درمان شد؛ او پس از دیدن رفتار نیک مجاهدین، مسلمان شد و بنام شیخ عبدالله شهرت یافت.

سید عبدالعزیز پدرخوانده شیخ عبدالله گفت: “زمانیکه جنگ ما با روسها در بازار عزیز آباد ولسوالی شیندند شروع شد، یک ساعت طول کشید و سرانجام روسها همراه تانک‌های خود فرار کردند و زمانیکه ما رفتیم دیدیم که خاکیموف (شیخ عبدالله) زخمی کنار تانک افتاده است و بیهوش است و خون‌ریزی شدیدی کرده بود، تقریبا حدود دو و نیم ماه روند تداوی طول کشید و زخم‌هایش خوب شد”.

خاکیموف اصالتا اهل ازبکستان بود؛ پدرش اهل مسکو و مسیحی و مادرش نیز از اهالی اوکراین و یهودی بود.

او پس از درمان به دین اسلام مشرف شد و به مجاهدین پیوست.

سید عبدالعزیز پدرخوانده شیخ عبدالله گفت: “شیخ عبدالله مرا پدرشفاهی خوانده بود و مرا همیشه پدر می‌گفت، عبدالله ۱۱ سال با من بود و حتی در جهاد همراه من بود و نفر اول من بود و سرانجام روسها بعد از سالها در افغانستان شکست خورد و وقتی برای خاکیموف نام شیخ عبدالله گذاشتم به او گفتم که تو میتوانی برای خود کار کنی”.

شیخ عبدالله دو بار ازدواج کرد، همسر اول او چهارسال پیش هنگام زایمان درگذشت و از او یک دختر به جا ماند اما دختر او در سن یک نیم سالگی درگذشت.

شیخ عبدالله مجددا ازدواج کرد اما همسر دوم او نیز دوسال پیش درگذشت.

حاجی آقا سید احمد، برادرخوانده شیخ عبدالله می‌گوید: “شیخ عبدالله نیکوکار و ذاکر بود و کتاب از من می‌گرفت و مطالعه می‌کرد، می‌گفت که قدر اسلام را بدانید که مرا مجاهدین (افرادی که در زمان شوروی سابق در جنگ علیه آنها بودند) دستگیر کردند در حالیکه من می‌خواستم آنها را هدف قرار دهم اما آنها به من رحم کردند و مرا تداوی کردند، به من خانه فراهم کردند، دو مرتبه مرا زن دادند”.

خاکیموف دیروز و شیخ عبدالله امروز، همزمان با ۶ جدی ۱۴۰۱ که مصادف است با ۴۳ مین سالگرد هجوم نیروهای شوروی سابق به افغانستان، درگذشت.

مرگ او منجر به اندوه و ناراحتی جمع کثیری از نزدیکان و دوستان او شد.

حاجی آقا سید احمد، برادرخوانده شیخ عبدالله می‌گوید: “شیخ عبدالله را من هر روز با خود می‌بردم به محافل و مجالس تا او احساس تنهایی نکند و به من در آخرین روزها می‌گفت که باید سرجنازه من باشی و برای من دعا کنید، حالا امشب شیخ عبدالله مادری ندارد که برایش گریه کند و ختم قرآنی هم هفته آینده ندارد و دارایی و موتر هم ندارد و فقط چند جلد کتابی دارد که من برایش دادم و یک بستر برای خوابیدن داشت”.

میراحمد همسایه شیخ عبدالله نیز گفت: “شیخ عبدالله همسایه من بود وچندین سال است که با ما همراه است و به مسجد ما نماز می خواند و شخصیتی بود که همه مردم به وی احترام داشتند و او هم به همه احترام داشت و هیچگاه ما از او بد خلقی ندیدیم”.

پیکر شیخ عبدالله در صحن موزه “منظر جهاد هرات” به خاک سپرده شد؛ جایی که قبلا وی به عنوان نگهبان ایفای وظیفه می‌کرد. تصویر او حالا در کنار تصویر دیگر شهدای مجاهدین در موزه جهاد هرات گذاشته خواهد شد.

گزارشگر: قدرت الله حمیدی
ویراستاری: محمد احمدی