دانشجویان رشته ی فارمسی (داروسازی) موسسه ی عاطفی در هرات، امروز دست به اعتراض زدند و خواهان رسیدگی به سرنوشت تحصیلی شان شده اند.

دانشکده ی داروسازی موسسه ی عاطفی از سال ۹۷ پس از ارزیابی از سوی وزارت تحصیلات عالی به دلیل تکمیل نکردن معیارهای لازم، لغو شده اما گویا مسئولان این نهاد، این مسئله را از دانشجویان پنهان کرده اند.

دانشجویان معترض می گویند وزارت تحصیلات عالی پیشنهاد تبدیلی به کابل را برای شان داده اما این امکان برای تمام آنها فراهم نیست.

“ما به سمستر خزانی از این موضوع خبر شدیم و بعد به موسسه گفتیم اما موسسه انکار کرد و گفت که شما درس تان را بخوانید؛ حالا به وزارت تحصیلات عالی هم زنگ می زنیم درست جواب مان را نمی دهد و ما مانده ایم چه کنیم، ما پول خود را داده ایم و درس مان را خواندیم اما این مشکل بین وزارت و موسسه بوده، چرا ما ضرر ببینیم”.

عبدالناصر ثنا، رییس موسسه ی عاطفی، به رغم اینکه در این اعتراض حضور داشت حاضر به مصاحبه با رسانه ها نشد.

اما گفت که تلاش دارد تا وزارت را قانع سازد تا این دانشجویان ادامه ی درس شان را در دانشگاه هرات سپری کنند.

همزمان عبدالله فایز، رییس دانشگاه هرات می گوید طرح ایجاد دانشکده ی داروسازی در این مرکز علمی را به وزارت فرستاده اند و کارش تحت جریان قرار دارد.

او می گوید تمام زیر ساخت های لازم برای تدریس این رشته در دانشگاه هرات وجود دارد و در صورتی که وزارت این دانشجویان را به این مرکز علمی راجع کند، می توانند آنجا درس بخوانند.

“نباید دانشکده ی فارمسی لغو شود باید همزمان با ورود دانشجویان عاطفی به دانشگاه هرات این دانشکده آغاز شود بخاطر اینکه رشته ی فارمسی با وجود شهرک صنعتی و شرکت های داروسازی در هرات، یک ضرورت مبرم است و این رشته جزو پلان های انکشافی دانشگاه هرات هم است”.

شورای ولایتی هرات می گوید مشکل این دانشجویان را به وزارت تحصیلات عالی انتقال می دهند.

توریالی طاهری، معاون شورای ولایتی هرات می گوید: “ما تمام نظریات این دانشجویان را طی مکتوبی به وزارت تحصیلات عالی و کابینه می فرستیم و نمی گذاریم زحمت این دانشجویان هدر برود و تلاش می کنیم که راه حل درستی پیدا شود”.

در سال های اخیر شماری از موسسات خصوصی یا کلا یا برخی رشته های شان لغو شده و سرنوشت تحصیلی صد ها دانشجو نا مشخص باقی مانده است.

عبدالله فایز، رییس دانشگاه هرات می گوید برخی نهادهای اکادمیک در ابتدا با عجله و بدون اینکه معیار های لازم را تکمیل کنند ایجاد شدند.

او می گوید: “متاسفانه در توسعه ی نهادهای اکادمیک در همان ابتدا بسیار شتاب زیاد به کار رفته بخاطر اینکه نیاز بسیار بالا بوده. ما باید به تمام معیارها به شکل عمیق آن فکر می کردیم بعد به توسعه می پرداختیم که این امر در ابتدا مدنظر گرفته نشد”.

این نخستین باری نیست که دانشجویان پس از لغو دانشکده ی شان، بی سرنوشت می شوند.پیش از این نیز در سال ۱۳۸۲ شماری از دانشجویان رشته انجینری از نهادی به دانشکده ی انجینری دانشگاه هرات انتقال یافتند و تحصیلات شان را در این دانشکده به پایان رساندند.