توبرکلوز خطرناک‌تر از کرونا!

درمان افراد مبتلا به توبرکلوز “سل” در نزدیکی شفاخانه کودکان، با انتقاد تند شورای ولایتی و جامعه پزشکی هرات روبه‌رو شده است.

توبرکلوز یک بیماری میکروبی و به شدت ساری است که از راه سرفه و عطسه از شخص مریض به شخص سالم سرایت می‌کند؛ این بیماری معمولاً به شش‌ها حمله می‌کند.

با آن که تاکنون بودجه هنگفتی برای مبارزه با توبرکلوز در کشور به مصرف رسیده، اما این بیماری سالانه هزاران قربانی می‌گیرد.

شورای ولایتی هرات با انتقاد تند از کارکرد مسوولان صحی در مبارزه با توبرکلوز، می‌گوید که وضعیت این بیماری در هرات وخیم‌تر شده است.

داکتر نوراحمد حیدری، مسوول بخش صحی در شورای ولایتی هرات در صحبت با رادیو معراج گفت:” خطر توبرکلوز برای مردم افغانستان زیاد بوده و شاید هم بیشتر از کرونا باشد. به توبرکلوز توجهی که باید صورت بگیرد نگرفته است. به خاطر کرونا سر و صداهای زیادی به راه انداخته شده ولی خطر توبرکلوز نادیده گرفته شده است. بر اساس آمارهایی که ما داریم نزدیک به ۱۷۰ واقعه مقاوم به دوا در حوزه غرب وجود دارد که این مانند یک بمب صحی برای مردم این حوزه است.”

آقای حیدری می‌گوید بیماران مقاوم به دوا هر روز در جامعه رفت‌و‌آمد دارند و با هر سرفه‌شان هزاران “باسیل کخ(BK)” یا میکروب را در بین اجتماع پخش می‌کنند و شاید صدها نفر را آلوده بسازند.

این عضو شورای ولایتی باور دارد فردی که باعث آلودگی مردم و مشکلات برای جامعه می‌شود، باید قرنطینه شود.

همچنان وی شفاخانه کودکان را یک مشکل و درمان بیماران مبتلا به توبرکلوز در کنار شفاخانه کودکان را یک خطای بزرگ صحی می‌داند و خواهان اقدام مسوولان در این راستا است.

بیش از ۱۲۰۰ واقعه مثبت توبرکلوز!

هر ماه ۱۳۸ واقعه مثبت توبرکلوز در هرات به ثبت می‌رسد.

عبدالرحمن احمدی، مسوول ولایتی کنترول توبرکلوز در هرات می‌گوید که در ۹ ماه نخست سال جاری نزدیک به ۱۶۰ هزار نفر برای تشخیص به مراکز درمان توبرکلوز مراجعه کرده‌اند.

آقای احمدی می‌افزاید:” در این ۹ ماه، نزدیک به ۳۷ هزار واقعه مشکوک به توبرکلوز به آزمایشگاهها مراجعه کرده‌اند که از این میان ۱۲۴۳ واقعه مثبت به ثبت رسیده است. در ظرف ۹ ماه گذشته ۴۷ واقعه فوتی بیماران توبرکلوز داشتیم. در این مدت ۱۷۶ واقعه بیماران مقاوم به دوا از حوزه غرب ثبت شده. ولایت‌های هم‌جوار برای تشخیص این بیماران بستر ندارند؛ از این رو ۲۴ بستر در منطقه شیدایی برای‌شان در نظر گرفته شده است”.

با توجه به آمارهای ارائه‌شده، نگرانی‌ها زمانی اوج می‌گیرد که واقعات مقاوم به دوای توبرکلوز به ثبت برسد.

زمانی که بیمار به شکل منظم دوا مصرف نکند و دوره دوایی‌اش قطع شود، در برابر درمان، از خود مقاومت نشان می‌دهد.

بر اساس گفته مسوول ولایتی کنترول توبرکلوز در هرات، برای بیماران مقاوم به دوای توبرکلوز مثبت، تنها ۲۴ بستر در منطقه شیدایی وجود دارد. درست جایی که شفاخانه کودکان نیز در آن موقعیت دارد.

این مسوول صحی با ابراز نگرانی از مشکلات و کم‌بود امکانات گفت:”ما در هرات گنجایش برای ۲۴ بستر داریم. متأسفانه اکثر واقعات بیش‌تر از این هست. این شفاخانه برای حوزه غرب ساخته شده و بعضی وقتها شمار واقعات زیاد تر از گنجایش ما هست”.

اشتباه بزرگ صحی!

هم‌زمان پزشکان متخصص در بخش امراض تنفسی و توبرکلوز، درمان بیماران مقاوم به دوا در نزدیکی شفاخانه کودکان را خلاف قوانین و اصول صحی می‌دانند.

داکتر عبدالشکور حسینی، متخصص امراض تنفسی و توبرکلوز، از قرنطینه نشدن و نبود رسیدگی به مریضان مقاوم به دوا، ابراز نگرانی می‌کند.

او با انتقاد از وضع نشدن محدودیت برای افراد مقاوم به دوا می‌گوید:”شخص مقاوم به توبرکلوز، میکروبی که در وجودش هست را از طریق سرفه به دیگران انتقال می‌دهد. این مریضان باید در مرکز خاص، تجرید یا قرنطینه شوند و ادویه مورد ضرورت برای‌شان تجویز شود”.

این نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شود که مسوول ولایتی کنترول توبرکلوز در هرات ادعا دارد که جای و ظرفیت لازم برای قرنطینه این افراد وجود ندارد.

آقای حسینی می‌افزاید:“بخشی که برای مریضان مقاوم به توبرکلوز ساخته‌ شده خلاف قوانین و اصول صحی است. درها و پنجره‌های این بخش مستقیماً به رُخ بخش اطفال باز می‌شود. بیماران توبرکلوز هرچه عطسه بزنند و سرفه کنند و پنجره‌ها باز شود، خود به خود میکروب به داخل بخش اطفال می‌رود و آنان و پایوازان را مصاب می‌سازد. این خودش کفر طبابت است”.

آقای حسینی تأکید می‌کند که مسوولان صحی باید این دو بخش را از هم جدا بسازند.

بر اساس آمارهای ارائه‌شده از سوی صحت عامه، واقعات مثبت توبرکلوز در تمام هرات وجود دارد.

منطقه جبرییل واقع در غرب شهر، ولسوالی‌های گلران و شیندند به خاطر تراکم نفوس، مشکلات امنیتی و اقتصادی از جمله مناطقی‌اند که بیش‌ترین واقعات توبرکلوز را به خود اختصاص داده‌اند.

بارها مردم از دور بودن شفاخانه کودکان ابراز نگرانی کرده و خواهان انتقال این مرکز به شهر شده‌اند؛ اما تا حال این درخواست تحقق نیافته است.