سیاست‌مداران کشور با گذشت هر روز، در کنار جوانان، از فعالترین کاربران شبکه‌های اجتماعی در جامعه افغانستان به شمار می‌روند.

این سیاست‌مداران شاید به دلایل شرایط امنیتی و مصارف بلند نخواهند تا بیشتر به گردهمایی‌ها روی بیاورند و یا شاید دیگر علاقه‌ای به این کار نداشته باشند چون که حالا از صفحات رایگان شبکه‌های اجتماعی به آسان‌ترین شیوه می‌توانند پیام‌شان را برسانند.

اکثر رهبران سیاسی کنونی افغانستان، محصول پیروزی حکومت مجاهدین در دهه نود هستند. آن‌ها کارزار سیاسی خود را با ابتدایی‌ترین وسایل اطلاع رسانی مانند بلندگوهای مساجد و سخنرانی در گردهمایی‌های عنعنوی آغاز کردند.

اما آن‌ها امروز، پس از گذشت نزدیک به سه‌دهه، با مدرن‌ترین شیوه اطلاع‌رسانی سرگرم مبارزه سیاسی هستند؛ با یک گوشی هوشمند در کنار خانه نشسته، پیام‌شان‌ را به هزاران هوادار می‌فرستند.

با استفاده از شبکه‌های اجتماعی در افغانستان، دیدارهای سیاسی میان سیاست‎مداران سنتی افغان هم پررنگتر شده است. آن‌ها برای این‌که عکس‌هایشان میان کاربران فیسبوک بیشتر دست‌به‌دست شود، علاقه می‌گیرند تا بیشتر دیدوبازدید داشته باشند تا از رقیبان سیاسی‌ خود عقب نمانند.

برخی سیاست‌مداران اسلام‌گرا، همین چند سالی پیش، استفاده از فیس‌بوک را شرم می‌دانستند، اما امروز اکثر آن‌ها فعال‌تر از اکثر جوانان افغان هستند. آن‌ها که سال‌ها قبل، علاقه نداشتند هیچ کس در مقابل شان حرف غیر بزنند اما حالا آن‌ها در صفحات فیسبوک شان با هزاران تمجید و تخریب روبرو می‌شوند.

محمد محقق از رهبران اسلام‌گرا و سنتی افغانستان که بسیار علاقمند شبکه‌های اجتماعی شده، می‌گوید شبکه‌های اجتماعی را دنیای مجازی می‌گویند ولی تاثیرگذاری آن بیشتر از دنیا حقیقی است. آقای محقق می‌گوید آزادی نا محدود رسانه‌های اجتماعی حوصله او را در مقابل نقد بالا برده است.

آقای محقق می‌گوید: “با آنکه در افغانستان یک دموکراسی بسیار استاندارد هم نیست، اما توان تحمل من را بالا برده است. اگر پانزده سالی پیش، یک انسان حرف پایین و بالای می‌زد، شاید عصبانی می‌شدم ولی حالا برایم عادی است”.

عطا محمد نور، والی بلخ و رییس اجراییه حزب جمعیت اسلامی است. او یکی از فعال‌ترین سیاست‌مداران افغان در شبکه‌های گفته شده است.

به گفته آقای نور، هرچند شبکه‌های اجتماعی یک فضای کاملا آزاد دارد، و هرکه، هرچیز که دل‌اش خواست می‌نویسد، ولی با آن هم او ترجیح می‌دهد که از این شبکه‌ها استفاده کند.

والی بلخ می‌گوید: “روزانه معمولا بیشتر مصروف می‎باشم؛ گاه‌گاهی در فرصت غذا ظهر از این شبکه‌ها استفاده می‌کنم، اما شبانه قبل از استراحت حتما از آن استفاده می‌کنم”.

در گذشته در افغانستان رسم بر این بود که اگر سیاست‌مداری در گردهمای‌ها فرصت سخنرانی نمی‌داشت از رقیبان سیاسی عقب می‌ماندند، اما حالا به باور برخی‌ها، سیاست‌مداران اگر در فیس‌‎بوک فعالیت نکنند، از قافله سیاسی عقب می‌مانند.

در شرایط امروز، رساندن پیام از طریق شبکه‌های اجتماعی کار را برای سیاست‌مداران ساده تر کرده است. آن‌ها با یک کلیک پیام شان‌را به هزاران “پیرو” می‌رسانند.

تقریبا، تمام سیاست‌مداران امروز و دیروز افغانستان به شمول اشرف غنی رئیس جمهوری، حامد کرزی رئیس جمهوری پیشین، عبدالله عبدالله رئیس اجرایی، عبدالرب رسول سیاف رئیس شورای حراست و ثبات افغانستان، در شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر فعالیت منظم‌ داشته‌اند.

عبدالله: ما همواره کوشش کردیم تا از طریق صفحه فیسبوک فعالیت‌هاى روزمره، ملاقات‌ها، جریان مجالس رسمى، پیشرفت در زمینه برنامه‌هاى کلان مانند انتخابات، تذکره‌هاى الکترونیکى، پروژه اقتصادى و اجرآت حکومت وحدت ملى را در میان بگذاریم.

شهرزاد اکبر، رئیس نهاد جامعه باز، می‌گوید قوانین بازی زیاد تغییر نکرده است؛ رهبران افغان به جوانان به چشم سرباز می‌نگرند. سابق سیاست‌مداران افغان به صورت فیزیکی سربازگیری می‌کردند، ولی حالا آن‌ها در فضای مجازی سرباز گیری می‌کنند؛ آن‌ها جوانان را سربازان خود فکر می‎کنند.

خانم اکبر می‎گوید هنوز معلوم نیست که این رهبران تا چه حد به نیازهای جوانان توجه می‌کنند و چه تعداد از آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که آجندا و سیاست را از مردم باید گرفت.

فن‌آوری، جامعه افغانستان را در حال متحول کردن است. هر چند رقم کاربران شبکه‌های اجتماعی نسبت به نفوس تقریبا سی میلیونی افغانستان ناچیز است اما شمار آن‌ها روز به روز در در حال افزایش است.

ارقامی را که وزارت مخابرات افغانستان ارایه کرده، نشان می‌دهد که در این کشور ۲.۷ میلیون نفر به انترنت دست‌رسی دارند که کمتر از دو میلیون آن از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند.