- رادیو معراج - http://radiomeraj.af -

آغاز بکار “جنبش زنان افغانستان” برای احقاق حقوق زنان در مذاکرات صلح!

جنبش زنان افغانستان” به هدف داد خواهی از حقوق شان در مذاکرات صلح، امروز در هرات رسما آغاز به کار کرد.

قرار است این جنبش سراسری شود و زنان از آدرسی مشخص و مشترک، خواسته ها و دادخواهی های شان را داشته باشند.

راکد ماندن گفتگوهای صلح و پنهان بودن زوایای حیاتی آجندای این گفتگوها، سبب شده تا زنان با تمام وجود هراس از دست دادن داشته های امروز شان را داشته باشند.

ترس از برگشت به روزهایی که با رنگ سیاه یاد می شود، زنان را واداشته تا امروز از آدرسی مشخص و منسجم تر از قبل، برای حفظ دست آوردهای شان دادخواهی کنند.

حرکت زنان برای دادخواهی در قالب “جنبش زنان افغانستان” امروز از سوی زنان هراتی آغاز شد و قرار است ابتدا در حوزه ی غرب و سپس در کل کشور ادامه یابد.

سکینه حسینی، عضو این جنبش می گوید زنان نگران اند و اجازه نمی دهند با سرنوشت آنها معامله شود.

“به هیچ یک از طرف های جنگ اجازه ی این را نخواهیم داد تا در میز مذاکرات بر سر حقوق زنان معامله ای انجام دهند، نه به دولت افغانستان نه هم به گروه های مخالف و از جامعه ی جهانی می خواهیم تا زنان را در این راه تنها نگذارد”.

از آغاز روند گفتگوهای صلح تاکنون زنان بارها صدای شان را برای احقاق حقوق شان بلند کرده اند به رغم این موضوع اما از سوی هیچ نهادی، هیچ گونه تضمینی مبنی بر حفظ حقوق زنان، برای زنان داده نشده است.

حلیمه سلیمی، مسئول شبکه “زنان افغان” در هرات می گوید زنها از دولت و جامعه ی جهانی این تضمین را می خواهند.

“حکومت افغانستان باید از حقوق زنان در میز مذاکره دفاع کند و در این رابطه به زنان تضمینی دهد و زنان در دو دهه با حمایت های جامعه ی جهانی این همه حقوق بدست آورده اکنون جامعه ی جهانی باید از این دست آوردها دفاع کند”.

سحر کرامت، مسئوول جندر در دفتر واسا می گوید طالبان در مقطع زمانی ای که بر افغانستان حکومت کردند ثابت ساختند که هیچ ارزشی برای زنان و حقوق شان قایل نیستند و این بیشتر زنان را نگران می سازد.

او می گوید اکنون سوال زنها این است که آیا آنها زنان را با حفظ همین دست آوردها می توانند بپذیرند یا خیر.

“آیا این گروه می پذیرد که زنان و مردان به مثابه خواهر و برادر در راستای پیشرفت این جامعه فعالیت کند آنچه تاریخ در مورد طرز فکر طالبان می گوید برای من زن نگران کننده است و شخصا دوست ندارم آن روزگار تکرار شود”.

آنچه بر زنان در زمان جنگ گذشته را شاید هیچ زنی فراموش نکند.

دوره ی طالبان شلاق، محرومیت از تعلیم، تحصیل، کار، ازدواج های اجباری و زیر سن و ده ها مرگ خاموش آرزوها را برای زنان به همراه داشت.

اما پرسش این است که چه چیزی زنان را دوباره به آن روزگار برخواهد گرداند.

فاطمه کرخی فعال زن:

“اگر زنان خاموش باشند، اگر صدای خود را بلند نکنند همان روزها بر سر زنان باز خواهد آمد اما تحرک زنان به جهانیان این را می رساند که هیچ احدی نمی تواند این صدا را خاموش بسازد”.

آنچه زنان در تمام سالهای پس از جنگ بدست آورده چون حق تعلیم و تحصیل، کار، حضور در اجتماع و مشارکت در عرصه های سیاسی و اجتماعی تماما جزو خطوط قرمز آنها محسوب می شود که به هیچ عنوان حاضر نیستند در هیچ شرایطی آن را از دست دهند.