با یک گفتگوی دوستانه در بین زنان شامل در لیست دوستان و فامیل می‌‌توانیم به این حقیقت دست یابیم که زنان در اجتماع از نبود امنیت اجتماعی رنج می‌برند.

این بانوان برای داشتن احساس امنیت بیشتر و آرامشِ خاطر با خود سلاح‌های سرد همانند کارد و اسپری فلفل و حتا بوکس‌پنجه حمل می‌کنند.

عارفه کارمندی است که بارها در مسیر خانه تا محل کارش، رفتارهای ناشایست را شاهد بوده و به گفتۀ خودش حتی برخی وسایط نقلیه عمومی هم برایش سخت است و به همین خاطر همراه خویش کارد حمل می‌کند.

وی می‌گوید «جامعه هرات سنتی و بسته است و برخورد خوبی با خانم‌ها صورت نمی‌گیرد، مثلاً راننده‌ها برخوردی نامناسب دارند و خانم‌ها هم بخاطر حفظ جان خویش از سلاح سرد استفاده می‌کنند».

فرحناز نیز همین برخورد‌های نا مناسب و مزاحمت‌های افراد بزه‌کار در خیابان‌ها و وسایط نقلیه‌ی عمومی را تجربه کرده است.

اما او می‌گوید به دلیل ترس از قضاوت بد جامعه از بازگو کردن این موارد به خانواده، خودداری کرده است.

وی می‌گوید «بارها شینده‌ام که به کسی حمله شده است و من احساس نا امنی می‌کنم و به همین خاطر با خود چاقو حمل می‌کنم».

سخن از نداشتن احساس امنیت اجتماعی بانوان در حالی به میان می‌آید که عبدالاحد ولی‌زاده سخنگوی پولیس هرات می‌گوید هرات به لحاظ امنیتی برای پیشبرد فعالیت‌های اجتماعی زنان از ولایات امن در سطح افغانستان شمرده می‌شود.

او می‌گوید ازین دست شکایت‌ها موارد اندکی ثبت شده که به آن‎‌ها هم رسیده گی صورت گرفته است.

وی می‌گوید «پولیس به هیچ عنوان در قسمت تأمین امنیت زنان شاغل کوتاهی نکرده و هیچ نوع تهدید امنیتی در هرات وجود ندارد و هر کس که هراس دارد به خودش مربوط می‌شود».

اما گویا سخن کارشناسان امور زنان در تضاد با گفته‌های سخنگوی پولیس هرات است.

مژگان انتظار مسؤل دفتر صدا و کارشناس مسایل زنان می‌گوید شکایت نکردن از یک امر دلیل بر نبودش نیست و به‌ گونۀ مستند بارها با هم‌چنین موارد برخورده است.

به گفته‌ی او اما زنان بخاطر شرم اجتماعی شکایت نمی‌کنند و عده‌ای هم ترس از این دارند که مبادا با بیان این مسایل انگشت انتقاد سمت خود شان اشاره شود.

وی می‌گوید «بیشتر خانم‌ها این مسایل را حتی با خانواده‌های شان هم شریک نمی‌سازند چون می‌فهمند که مورد حمایت قرار نمی‌گیرند».

اما خانم انتظار می‌گوید این رفتارها ریشه در تاریخ کهن دارد که فقط با اطلاع‌دهی دوامدار از سوی رسانه‌ها می‌توان آرام آرام ریشه این فرهنگ زشت را سوزاند.

او ادامه داد که زنان باید با تابو شکنی جرات بیان این مسایل را در خود بیشتر ساخته و رسانه ها با آنان در این کار همکار باشند.