پس از رژیم طالبان، ده‌ها نهاد بین‌المللی و ملی شروع به‌فعالیت کردند، عمده فعالیت‌های اکثر نهادها در راستای حقوق زنان و ظرفیت‌سازی زنان بود ولی گویا هنوز هم فعالیت حکومت و نهادی دیگر آن‌طور که باید، مثمر واقع نشده است

به‎گفته مقام‌های ریاست امور زنان، اعضای شورای ولایتی و برخی نهادهای دیگر، مشکلات زنان در ولسوالی‌های هرات بی‎شماراند و حکومت و نهاد‌های دیگر نیز اقدام جدی و بنیادی در این راستا انجام نداده اند

سکینه حسینی عضو شورای ولایتی هرات با پروژه‎یی خواندن برخی کارکردهای نهادها، کارکرد این نهادها را زیر سوال برده گفت، مجریان این پروژه‌ها به‌خواست و نیاز مردم توجه نکرده و صرف طرح کاری خود را پیش می‎برند

او می‌گوید: “تاکنون برخی پروژه‎های که در ولسوالی‎ها بر اساس مشورت و نیاز مردم انجام شده اند، مثمر بوده، اما برخی دیگر که باید طبق میل حامی یا کمک‎کننده انجام می‎شد، هیچ مؤثر نبوده است”.

محبوبه جمشیدی  رئیس امور زنان هرات با تایید مشکل‎های فراوان فراروی زنان می‎افزاید که در هیچ یک از ولسوالی‌های هرات، هیچ زنی وظیفه حکومتی را اشغال نکرده است و به‌باور وی این یکی از بزرگ‎ترین چالش‌ها فراروی زنان در روستاها است.

این گفته‎ها امروز در حالی بیان شد که زنان روستاها و ولسوالی‌های مختلف از سوی ریاست امور زنان به‌منظور گفتن مشکلات شان به مرکز شهر و به این اداره دعوت شده بودند.

ولی این‎بار اول نیست که اقدامی این چنینی صورت می‎گیرد، این کار بارها انجام شده، آنچه حایز اهمیت است نتیجه این نشست‌هاست که ظاهراً ثمر پرباری نداشته، خانم جمشیدی به‎این پرسش که چرا در این سال‌ها برای این مشکلات کاری صورت نگرفته است؟ این‌طور جواب داد.

همین که ما هر لحظه متوجه این امر باشیم و برای رفع مشکلات اقدام نماییم، به نفع جامعه خواهد بود”.

بی‎رنگ بودن نقش زنان در اداره‌های دولتی ولسوالی‎ها، فراهم نبودن زمینه‎های تعلیمی، نا آشنایی با حقوق اولیه‎شان و ده‎ها مشکل دیگر از جمله چالش‎های فراروی زنان در روستاها و ولسوالی‎هاست.

ولی گره کور این مسئله در کجاست؟ چرا پس از مصرف میلیون‎ها پول و عملی شدن صدها پروژه هنوز هم وضعیت زنان در شهرها و به‏ویژه در روستاها اسف‎بار است؟ حسین‎علی علی‌زاده استاد دانشگاه این‌گونه به‌این سوال پاسخ می‎دهد.

او می‎گوید: “تاکنون هر کاری که در بخش حقوق‎زنان صورت گرفته است، پروژه‎ای بوده و اساسی کار نشده‌است”.

از صحبت‎ها و داده‏ها این‎چنین بر می‎آید که هنوز سال‎های زیادی مانده‎است تا زنان افغانستان به‎ویژه زنان روستاها به آن چه که یک جامعه ایده‌آل برای شان خوانده می‌شود، دست یابند.

محمد احمدی